ارتفاعات مرکزی سریلانکا

ارتفاعات مرکزی سریلانکا یک میراث جهانی شناخته شده در سریلانکا است. در تاریخ ۳۱ ژوئیه ۲۰۱۰، کمیته میراث جهانی در سی و چهارمین نشست خود در برازیلیا ارتفاعات مرکزی سریلانکا را به عنوان مکان جدید میراث جهانی به ثبت رساند. [ ۱] این سایت شامل منطقه حفاظت شده Peak Wilderness، پارک ملی Horton Plains و جنگل حفاظت شده نکلس است. این سه جنگل های بارانی هستند که ارتفاع آنها به ۲٬۵۰۰ متر از سطح دریا می رسد. این منطقه شامل انواع مختلفی از پستانداران از جمله میمون خرسی Trachypithecus vetulus monticola ( زیر گونه ای از لنگور صورت بنفش ) و چشم گرد لاغر قرمز هورتون پلینز Loris tardigradus nycticeboides ( زیرگونه ای از چشم گرد لاغر قرمز ) است. [ ۲]
این نخستین مکان میراث جهانی سریلانکا است که طی ۲۲ سال از زمان ثبت ذخیره جنگلی Sinharaja در سال ۱۹۸۸ ثبت شده است. [ ۳]
جنگل های بارانی مونتانه سریلانکا نمایانگر جنگل های مرطوب مونتانه و زیرمونتانه بالای ۱٬۰۰۰ متر در ارتفاعات مرکزی و در رشته کوه های نکلس است. [ ۴] نیمی از گیاهان گلدار بومی سریلانکا و ۵۱ درصد از مهره داران بومی به این بوم گرد محدود شده اند. پنج گونه پستاندار بومی و هشت گونه پستاندار نیمه - بومی در این منطقه بوم گردی زندگی می کنند. این منطقه همچنین دارای پنج گونه پرنده بومی و ۲۰ مورد نیمه - بومی است. [ ۴] این سایت شامل سه منطقه حفاظت شده است:
• پناهگاه Peak Wilderness
• پارک ملی Horton Plains
• رشته کوه نکلس
پناهگاه Peak Wilderness یک پناهگاه حیات وحش به مساحت ۲۲٬۳۸۰ هکتار است که در تاریخ ۲۵ اکتبر ۱۹۴۰ تاسیس شد. [ ۵] پارک ملی Horton Plains در همسایگی مرز شرقی آن است. پارک ملی Horton Plains در ابتدا در ۵ دسامبر ۱۹۶۹ به عنوان پناهگاه طبیعی شناخته شده بود، اما در ۱۶ مارس ۱۹۸۸ به مرتبه پارک ملی ارتقا یافت. رشته کوه نکلس در سمت شمال شرقی واقع شده و گیاهان و جانوران بومی آن متفاوت از جنگل مونتانه است. [ ۴]