ارتفاع یاب

/~ertefA~yAb/

لغت نامه دهخدا

ارتفاع یاب.[ اِ ت ِ ] ( اِ مرکب ) سدس فخری. آلتی که بدان فاصله زاویه ستارگان و ارتفاع آن را بر فراز افق اندازه کنند و ابوحامد محمود خجندی مهندس ایرانی این آلت را برای فخرالدوله دیلمی نخستین بار وضع کرد. || و امروز تئودولیت را نیز ارتفاع یاب گویند.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - آلتی است که بدان فاصل. زائی. ستارگان و ارتفاع آنها را بر فراز افق اندازه کنند . ابو حامد محمود خجندی مهندس ایرانی این آلت را نخستین بار برای فخرالدول. دیلمی وضع کرد سدس فخری . ۲ - آلتی دارای آلیداد و دوربین که برای اندازه گرفتن زوایای افق یا فواصل سمت الرائ سی ستارگان بکار میرود تئودولیت .

فرهنگ عمید

وسیله ای دارای دوربین برای اندازه گرفتن زوایای افق یا فاصله های سمت الرٲسی ستارگان.

پیشنهاد کاربران

بپرس