ارتش آزادی بخش ملی مقدونیه ( NLA ) ، یک سازمان شبه نظامی جدایی طلب بود که در جمهوری مقدونیه در سال ۲۰۰۱ فعالیت می کرد و از نزدیک با ارتش آزادی بخش کوزوو ( KLA ) در ارتباط بود. این سازمان، پس از جنگ مقدونیه در سال ۲۰۰۱، از طریق قرارداد اوهرید، که حقوق و خودمختاری بیشتری را به آلبانیایی های مقدونیه می داد، خلع سلاح شد.
... [مشاهده متن کامل]
ارتش آزادی بخش ملی مقدونیه در پاییز ۱۹۹۹ تأسیس شد و در ابتدا توسط فرماندهٔ سابق ارتش آزادی خواه علی آحمتی، برادرزادهٔ یکی از بنیان گذاران KLA، رهبری می شد. NLA در آغاز فعالیت خود، بی سر و صدا عمل می کرد تا این که شروع به درگیری آشکار با ارتش و پلیس مقدونیه کرد. هدف اعلام شدهٔ NLA حقوق برابر برای اقلیت آلبانیایی در مقدونیه بود. فرماندهان ارشد ارتش ملی مقدونیه تأکید داشتند که «ما نمی خواهیم ثبات و تمامیت ارضی مقدونیه را به خطر بیندازیم، اما تا زمانی که حقوق اولیهٔ خود را به دست نیاوریم و تا زمانی که به عنوان مردمی با حقوق برابر در مقدونیه پذیرفته شویم، در جنگی چریکی خواهیم جنگید. » دولت مقدونیه مدعی شد که NLA یک سازمان تروریستی افراطی است که به دنبال جداسازی مناطق دارای اکثریت آلبانیایی و متحد کردن آن مناطق با آلبانی است.
از ۲۲ ژانویه ۲۰۰۱، ارتش آزادی بخش ملی، حملاتی را با استفاده از سلاح های سبک به نیروهای امنیتی مقدونیه آغاز کرد. درگیری ها به سرعت افزایش یافت و در آغاز مارس ۲۰۰۱، NLA کنترل مؤثر بخش بزرگی از شمال و غرب مقدونیه را به دست گرفت و به ۱۲ مایلی پایتخت، اسکوپیه رسید.
در مارس ۲۰۰۱، اعضای NLA در یک حملهٔ گسترده نتوانستند شهر تتوفو را تصرف کنند، اما تپه ها و کوه های بین تتوفو و کوزوو را به کنترل خود درآوردند. در ۳ مه، یک ضدحملهٔ دولت مقدونیه در منطقهٔ کومانوو شکست خورد. در ۸ ژوئن، شورشیان آراچینوو، روستایی در خارج از اسکوپیه را تصرف کردند. در ۱۳ اوت، دو طرف درگیری، قرارداد صلحی را امضا کردند که به درگیری های گسترده، پایان داد.
برآورد می شود که NLA در اوج خود شامل ۵۰۰۰ نفر می شد و برخی از اعضای آن توسط افسران سرویس هوایی ویژه و هنگ چترباز بریتانیا آموزش دیده اند. مانند KLA آن ها نیز عموماً به سلاح های کوچک و خمپاره مجهز بودند اما بعداً گزارش هایی مبنی بر دستیابی آن ها به موشک های ضدهوایی اف آی ام - ۹۲ استینگر و سام - ۷ وجود داشت. با پیشرفت جنگ، شورشیان موفق شدند به سلاح های سنگین، از جمله تانک های تی - ۵۵ و نفربرهای زرهی که از نیروهای دولتی مقدونیه به غنیمت گرفته شده بود، دست یابند.
... [مشاهده متن کامل]
ارتش آزادی بخش ملی مقدونیه در پاییز ۱۹۹۹ تأسیس شد و در ابتدا توسط فرماندهٔ سابق ارتش آزادی خواه علی آحمتی، برادرزادهٔ یکی از بنیان گذاران KLA، رهبری می شد. NLA در آغاز فعالیت خود، بی سر و صدا عمل می کرد تا این که شروع به درگیری آشکار با ارتش و پلیس مقدونیه کرد. هدف اعلام شدهٔ NLA حقوق برابر برای اقلیت آلبانیایی در مقدونیه بود. فرماندهان ارشد ارتش ملی مقدونیه تأکید داشتند که «ما نمی خواهیم ثبات و تمامیت ارضی مقدونیه را به خطر بیندازیم، اما تا زمانی که حقوق اولیهٔ خود را به دست نیاوریم و تا زمانی که به عنوان مردمی با حقوق برابر در مقدونیه پذیرفته شویم، در جنگی چریکی خواهیم جنگید. » دولت مقدونیه مدعی شد که NLA یک سازمان تروریستی افراطی است که به دنبال جداسازی مناطق دارای اکثریت آلبانیایی و متحد کردن آن مناطق با آلبانی است.
از ۲۲ ژانویه ۲۰۰۱، ارتش آزادی بخش ملی، حملاتی را با استفاده از سلاح های سبک به نیروهای امنیتی مقدونیه آغاز کرد. درگیری ها به سرعت افزایش یافت و در آغاز مارس ۲۰۰۱، NLA کنترل مؤثر بخش بزرگی از شمال و غرب مقدونیه را به دست گرفت و به ۱۲ مایلی پایتخت، اسکوپیه رسید.
در مارس ۲۰۰۱، اعضای NLA در یک حملهٔ گسترده نتوانستند شهر تتوفو را تصرف کنند، اما تپه ها و کوه های بین تتوفو و کوزوو را به کنترل خود درآوردند. در ۳ مه، یک ضدحملهٔ دولت مقدونیه در منطقهٔ کومانوو شکست خورد. در ۸ ژوئن، شورشیان آراچینوو، روستایی در خارج از اسکوپیه را تصرف کردند. در ۱۳ اوت، دو طرف درگیری، قرارداد صلحی را امضا کردند که به درگیری های گسترده، پایان داد.
برآورد می شود که NLA در اوج خود شامل ۵۰۰۰ نفر می شد و برخی از اعضای آن توسط افسران سرویس هوایی ویژه و هنگ چترباز بریتانیا آموزش دیده اند. مانند KLA آن ها نیز عموماً به سلاح های کوچک و خمپاره مجهز بودند اما بعداً گزارش هایی مبنی بر دستیابی آن ها به موشک های ضدهوایی اف آی ام - ۹۲ استینگر و سام - ۷ وجود داشت. با پیشرفت جنگ، شورشیان موفق شدند به سلاح های سنگین، از جمله تانک های تی - ۵۵ و نفربرهای زرهی که از نیروهای دولتی مقدونیه به غنیمت گرفته شده بود، دست یابند.
