ارتری

لغت نامه دهخدا

ارتری. [ اِ رِت ْ ] ( اِخ ) اِراطریاس. شهری به اُبِه که ایرانیان در نخستین جنگ با یونان ( جنگهای مادی ) آنرا ویران کردند ( 490 ق. م. ). و رجوع به ایران باستان ص 658 و 668 و 670 و 678 و 680 و 682 و 790 و1649 و 2658 شود. و آن موطن مُنادِموس فیلسوف است. و رجوع به قاموس الاعلام ترکی ( ارتریا ) و اراثرس شود.

پیشنهاد کاربران