ارتداء

لغت نامه دهخدا

ارتداء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) چادر بر خویشتن افکندن. ردا برافکندن. ( زوزنی ). ردا برافکندن خویشتن را. ( تاج المصادر بیهقی ). رداء بر دوش افکندن. چادر برافکندن زن. || حمیل انداختن. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس