ارتجاح. [ اِ ت ِ] ( ع مص ) لرزیدن. جنبیدن. ( تاج المصادر بیهقی ). || ارتجاح بعیر؛ جنبیدن شتر در پویه دویدن. || ارتجاح روادف زنی را؛ جنبیدن سرینهای او. || گردانیدن. ( منتهی الارب ). || مائل گردیدن. || اضطراب. ( منتهی الارب ).
