ارتثاء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) خلط کردن. || ارتثاء در رای ؛ اختلاط آن. تباهی در عقل. فساد آوردن در رأی و تدبیر. || شوریده شدن. ( تاج المصادر ) ( زوزنی ). ارتثاء امر؛ درهم شدن کار. آشفته شدن کار. آشفته و شوریده کردن کار. || ارتثاء لبن ؛ ماست شدن شیر. ( منتهی الارب ).ستبر شدن شیر. ( تاج المصادر بیهقی ). غلیظ شدن شیر.
