ارتباطات میدان نزدیک
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
ارتباطات میدان نزدیک[ ۱] یا ان اف سی ( به انگلیسی: NFC، مخفف near field communication ) مجموعه ای از پروتکل های ارتباطی برای ارتباط بین دو دستگاه الکترونیکی با فاصله ۴ سانتی متر ( ۱٫۵ اینچ ) یا کمتر است. [ ۲] NFC یک اتصال کم سرعت با تنظیم ساده دارد که می تواند برای راه اندازی اتصالات بی سیم با توان بیشتر استفاده شود.
دستگاه های NFC می توانند به عنوان اسناد شناسایی هویت الکترونیکی و کلید کارتی عمل کنند. آنها در سیستم های پرداخت بدون تماس استفاده می شوند و امکان پرداخت تلفن همراه جایگزین یا درکنار سیستم هایی مانند کارت های اعتباری و کارت های هوشمند بلیط الکترونیکی می کنند. این گاهی NFC / CTLS یا CTLS NFC بدون تماس یا به طور خلاصه CTLS نامیده می شود. NFC می تواند برای به اشتراک گذاری فایل های کوچک مانند لیست مخاطبین و راه اندازی سریع اتصالات برای به اشتراک گذاشتن رسانه های بزرگتر مانند عکس، فیلم و سایر فایل ها استفاده شود.
ایده های مشابه در تبلیغات و برنامه های صنعتی به طور کلی از نظر تجاری موفق نبودند، و فن آوری هایی مانند بارکد و برچسب های UHF RFID از آن ها جلو زدند. پروتکل های NFC استاندارد کلی را ایجاد می کنند. وقتی یکی از دستگاه های متصل به اینترنت باشد، دیگری می تواند داده ها را با سرویس های آنلاین تبادل کند.
برچسب های ارتباط نزدیک ( TAG NFC ) نوعی برچسب است که از فناوری ارتباط نزدیک استفاده شده و می تواند اطلاعات را ذخیره دریافت و انتقال دهد.
دستگاه های قابل حمل با قابلیت NFC می توانند توسط نرم افزارهای کاربردی ارائه شوند. به عنوان مثال، برای خواندن برچسب های الکترونیکی یا پرداخت در هنگام اتصال به یک دستگاه سازگار با NFC استفادهٔ شوند. قبلاً در ارتباطات با محدودهٔ نزدیک، از فناوری هایی که به طور اختصاصی برای سازنده برنامه های کاربردی مانند چون بلیط های بورس، کنترل دسترسی و خواننده های پرداخت ها بود، استفاده می شد.
NFC مانند سایر فن آوری های «کارت مجاورت» مبتنی بر اتصال القایی یا مغناطیسی بین دو آنتن موجود در دستگاه های با قابلیت NFC است - به عنوان مثال تلفن هوشمند و چاپگر – که در یک یا هر دو جهت ارتباط برقرار می کند و از فرکانس ۱۳٫۵۶ مگاهرتز در باند ISM با فرکانس رادیویی که به طور جهانی و بدون مجوز و دارای استاندارد رابط هوایی ISO / IEC 18000 - 3 در نرخ داده های مختلف از ۱۰۶ تا ۴۲۴ کیلو بیت در ثانیه هست، استفاده می کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدستگاه های NFC می توانند به عنوان اسناد شناسایی هویت الکترونیکی و کلید کارتی عمل کنند. آنها در سیستم های پرداخت بدون تماس استفاده می شوند و امکان پرداخت تلفن همراه جایگزین یا درکنار سیستم هایی مانند کارت های اعتباری و کارت های هوشمند بلیط الکترونیکی می کنند. این گاهی NFC / CTLS یا CTLS NFC بدون تماس یا به طور خلاصه CTLS نامیده می شود. NFC می تواند برای به اشتراک گذاری فایل های کوچک مانند لیست مخاطبین و راه اندازی سریع اتصالات برای به اشتراک گذاشتن رسانه های بزرگتر مانند عکس، فیلم و سایر فایل ها استفاده شود.
ایده های مشابه در تبلیغات و برنامه های صنعتی به طور کلی از نظر تجاری موفق نبودند، و فن آوری هایی مانند بارکد و برچسب های UHF RFID از آن ها جلو زدند. پروتکل های NFC استاندارد کلی را ایجاد می کنند. وقتی یکی از دستگاه های متصل به اینترنت باشد، دیگری می تواند داده ها را با سرویس های آنلاین تبادل کند.
برچسب های ارتباط نزدیک ( TAG NFC ) نوعی برچسب است که از فناوری ارتباط نزدیک استفاده شده و می تواند اطلاعات را ذخیره دریافت و انتقال دهد.
دستگاه های قابل حمل با قابلیت NFC می توانند توسط نرم افزارهای کاربردی ارائه شوند. به عنوان مثال، برای خواندن برچسب های الکترونیکی یا پرداخت در هنگام اتصال به یک دستگاه سازگار با NFC استفادهٔ شوند. قبلاً در ارتباطات با محدودهٔ نزدیک، از فناوری هایی که به طور اختصاصی برای سازنده برنامه های کاربردی مانند چون بلیط های بورس، کنترل دسترسی و خواننده های پرداخت ها بود، استفاده می شد.
NFC مانند سایر فن آوری های «کارت مجاورت» مبتنی بر اتصال القایی یا مغناطیسی بین دو آنتن موجود در دستگاه های با قابلیت NFC است - به عنوان مثال تلفن هوشمند و چاپگر – که در یک یا هر دو جهت ارتباط برقرار می کند و از فرکانس ۱۳٫۵۶ مگاهرتز در باند ISM با فرکانس رادیویی که به طور جهانی و بدون مجوز و دارای استاندارد رابط هوایی ISO / IEC 18000 - 3 در نرخ داده های مختلف از ۱۰۶ تا ۴۲۴ کیلو بیت در ثانیه هست، استفاده می کنند.
wiki: ارتباطات میدان نزدیک
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید