ارتباطات سیاسی به ارتباطات هدفمند پیرامون سیاست گفته می شود، که عمدتاً شامل موارد زیر است:
• همه شکل های ارتباطی که برای کسب هدف های معین زیر نظر سیاستمداران و دیگر عاملان یا بازیگران سیاسی قرار دارند.
... [مشاهده متن کامل]
• همه شکل های ارتباطی دربارهٔ بازیگران سیاسی و فعالیت های آنان مثل گزارش های خبری، سرمقاله ها و همه شکل های مباحثه رسانه که سیاست را دربر می گیرد.
• همه شکل های ارتباطی که افراد غیر سیاسی مانند رای دهندگان و نویسندگان روزنامه برای بازیگران سیاسی ارسال می کنند.
هر ارتباطی از سه عنصر اساسی فرستنده، پیام و گیرنده تشکیل شده است. در ارتباط سیاسی نیز این عناصر عبارتند از فرستنده یا پیام دهنده ( بازیگران سیاسی، سازمانها و احزاب سیاسی ) ، وسیله ابزار ارتباطی ( رسانه ها ) و پیام گیرنده ( شهروندان ) پیام مورد نظر و واکنش و منظور خواسته شده از سوی پیام دهنده.
هر فرد یا گروهی که به منظور تأثیرگذاری بر قدرت سیاسی و خط مشی دولت اقدام کند یک پیام دهنده سیاسی است. انواع اصلی چنین پیام دهندگانی در جوامع سیاسی مدرن، احزاب و سازمان های سیاسی هستند. همچنین روابط عمومی های سازمان های دولتی و غیردولتی نیز در پی تأثیرگذاری بر افکار عمومی جامعه اند.
پیام چیزی است که برای انتقال مطلبی به فرد دیگری از آن استفاده می شود و گیرنده هم باید بعد از دریافت پیام عملی انجام دهد تا فرستنده متوجه شود که پیامش به خوبی ارسال شده
پیام دهندگان فرایند ارتباط و اقناع را با ارسال پیام آغاز می کنند. هر پیامی از نمادهای مختلف کلمه، تصویر، صدا و حرکت دست و صورت و… تشکیل شده است و پیام دهندگان می کوشند به یاری آنها افکار و آرا» خود را به ذهن دریافت کنندگان مورد نظر منتقل کنند.
دریافت کننده پیام فرد یا گروهی است که از پیام پیام دهنده آگاه می شود چه مستقیم و چه غیرمستقیم. در این مورد ( ارتباط سیاسی ) به طور عمده منظور گستره جمعیتی جامعه یا شهروندان است.
پیام دهندگان ناگزیر باید از رسانه ها استفاده کنند و راهی را برای انتقال پیام هایشان به مخاطبان بیابند راه های مختلفی ازجمله گفتگوی خصوصی و چهره به چهره برای انتقال پیام وجود دارد ازجمله مباحثات و گفتگوهای سیاسی. ولی در ارتباط سیاسی سروکار پیام دهندگان و کنشگران سیاسی عمدتاً با رسانه های گروهی و ارتباطات جمعی است تا بدین وسیله بتوانند بر مخاطبان گسترده تأثیرگذاری نمایند. سلام
• همه شکل های ارتباطی که برای کسب هدف های معین زیر نظر سیاستمداران و دیگر عاملان یا بازیگران سیاسی قرار دارند.
... [مشاهده متن کامل]
• همه شکل های ارتباطی دربارهٔ بازیگران سیاسی و فعالیت های آنان مثل گزارش های خبری، سرمقاله ها و همه شکل های مباحثه رسانه که سیاست را دربر می گیرد.
• همه شکل های ارتباطی که افراد غیر سیاسی مانند رای دهندگان و نویسندگان روزنامه برای بازیگران سیاسی ارسال می کنند.
هر ارتباطی از سه عنصر اساسی فرستنده، پیام و گیرنده تشکیل شده است. در ارتباط سیاسی نیز این عناصر عبارتند از فرستنده یا پیام دهنده ( بازیگران سیاسی، سازمانها و احزاب سیاسی ) ، وسیله ابزار ارتباطی ( رسانه ها ) و پیام گیرنده ( شهروندان ) پیام مورد نظر و واکنش و منظور خواسته شده از سوی پیام دهنده.
هر فرد یا گروهی که به منظور تأثیرگذاری بر قدرت سیاسی و خط مشی دولت اقدام کند یک پیام دهنده سیاسی است. انواع اصلی چنین پیام دهندگانی در جوامع سیاسی مدرن، احزاب و سازمان های سیاسی هستند. همچنین روابط عمومی های سازمان های دولتی و غیردولتی نیز در پی تأثیرگذاری بر افکار عمومی جامعه اند.
پیام چیزی است که برای انتقال مطلبی به فرد دیگری از آن استفاده می شود و گیرنده هم باید بعد از دریافت پیام عملی انجام دهد تا فرستنده متوجه شود که پیامش به خوبی ارسال شده
پیام دهندگان فرایند ارتباط و اقناع را با ارسال پیام آغاز می کنند. هر پیامی از نمادهای مختلف کلمه، تصویر، صدا و حرکت دست و صورت و… تشکیل شده است و پیام دهندگان می کوشند به یاری آنها افکار و آرا» خود را به ذهن دریافت کنندگان مورد نظر منتقل کنند.
دریافت کننده پیام فرد یا گروهی است که از پیام پیام دهنده آگاه می شود چه مستقیم و چه غیرمستقیم. در این مورد ( ارتباط سیاسی ) به طور عمده منظور گستره جمعیتی جامعه یا شهروندان است.
پیام دهندگان ناگزیر باید از رسانه ها استفاده کنند و راهی را برای انتقال پیام هایشان به مخاطبان بیابند راه های مختلفی ازجمله گفتگوی خصوصی و چهره به چهره برای انتقال پیام وجود دارد ازجمله مباحثات و گفتگوهای سیاسی. ولی در ارتباط سیاسی سروکار پیام دهندگان و کنشگران سیاسی عمدتاً با رسانه های گروهی و ارتباطات جمعی است تا بدین وسیله بتوانند بر مخاطبان گسترده تأثیرگذاری نمایند. سلام
