ارتباطات سلامت

ارتباطات سلامت ( انگلیسی: Health communication ) مطالعه و عمل در برقراری ارتباط تبلیغاتی اطلاعات بهداشتی، از جمله در کمپین های بهداشت عمومی، آموزش بهداشت، و در بین پزشک و بیمار است.
هدف از انتشار اطلاعات بهداشتی این است که با بهبود سواد سلامت بر سلامت انتخاب شخصی تأثیر بگذارد. از آنجایی که ارتباطات بهداشتی مؤثر باید برای مخاطبان و وضعیت مناسب باشد، تحقیقات در ارتباط با سلامت به منظور اصلاح استراتژی های ارتباطی برای اطلاع دادن به مردم در مورد راه های افزایش سلامت یا اجتناب از خطرات خاص سلامت است. به طور علمی، ارتباطات سلامت یک رشته در مطالعات ارتباطات است
ارتباطات بهداشتی ممکن است به طور متفاوتی به دنبال داشته باشد:
• افزایش دانش و آگاهی مخاطب از یک مسئله بهداشتی
• تأثیر رفتار و نگرش نسبت به یک مسئله بهداشتی
• رفتارهای سالم را نشان می دهد
• مزایای تغییر رفتار را به نتایج سلامت عمومی نشان می دهد
• ترویج حمایت از موضع گیری در مورد یک مسئله بهداشتی یا سیاست
• افزایش تقاضا یا حمایت از خدمات بهداشتی
• استدلال در مورد تصورات غلط دربارهٔ سلامت
این اصطلاح زمانی ایجاد شد که اعضای ICA، انجمن ارتباطات بین المللی، گروه علاقه مند این اصطلاح را پذیرفتند. پیوند میان رشته ای بین سلامت و ارتباطات قطعاً یک رابطه عرفی بود که مدت ها قبل از اصطلاح «ارتباطات سلامت» معرفی شده بود. ( Stacks & Salween، صفحه ۴۸۹ ) تحقیق در ارتباطات بهداشتی، توسعه پیام های مؤثر در مورد سلامت، انتشار اطلاعات مربوط به سلامت از طریق پخش اخبار مرتبط، چاپ و رسانه های الکترونیکی و نقش روابط شخصی در جوامع بهداشتی را در بر می گیرد. در اصل همه ارتباطات، ایده سلامت و تأکید بر سلامت است. هدف تحقیقات ارتباطات سلامت شناسایی و ارائه راهکارهای ارتباطی بهتر و مؤثرتر است که سلامت کلی جامعه را بهبود می بخشد. ( Stacks & Salween، صفحه ۴۸۹ )
اهداف و دلایل زیادی وجود دارد که چرا تحقیقات ارتباطات سلامت مهم است و چگونه در زمینه مراقبت های بهداشتی مورد استفاده قرار می گیرد. برنامه های آموزشی حرفه ای مراقبت های بهداشتی یا HCP می تواند بر اساس تحقیقات ارتباطات سلامت سازگار و توسعه یابد. ( Stacks & Salween، ۴۹۵ )
با توجه به وجود فرهنگ متنوعی که گروهی از بیماران را در زمینه مراقبت های بهداشتی تشکیل می دهد، ارتباط با دیگر فرهنگ ها آموزش داده شده و تمرکز در کلاس های مراقبت های بهداشتی لازم می باشد. تحقیقات نشان می دهد که ارتباط غیر کلامی و کلامی بین متخصصان مراقبت های بهداشتی و بیمار می تواند منجر به افزایش نتایج بهبود بیماران شود. با توجه به Stacks و Salween در صفحه ۴۹۶، برخی از خدمات بهداشتی و درمانی مانند بیمارستان ها هستند که اطلاعات بهداشتی را به بیماران ارائه تعلیم و آموزش می دهند. هدف از انجام این کار بیمارستان ها این است که بیماران بتوانند به دلیل مهارت های ارتباطی بهتر، نتیجه بهتر را کسب کنند.