آرتاشس آدامی بابالیان ( ارمنی: Արտաշես Ադամի Բաբալյան؛ زاده ۱۷ نوامبر ۱۸۸۶ – درگذشته ۱ اوت ۱۹۵۹ ) سیاست مدار و پزشک اهل ارمنستان بود.
آرتاشس بابالیان در سال ۱۸۸۶ میلادی ( ۱۲۶۵ خورشیدی ) در شهر شوشی جمهوری آرتساخ به دنیا آمد. پس از کسب تحصیلات متوسطه در مدرسهٔ روسی عازم سوئیس گردید و تحصیلات عالیه را در رشتهٔ پزشکی در ژنو کسب نمود. پس از بازگشت به منطقهٔ قفقاز به فعالیت در زمینهٔ پزشکی و سیاسی پرداخت و به واسطه نقش عمده ای که در نجات جان سربازان ایفا نمود و موفق به کسب نشان «صلیب گریگوری» از دولت روسیه گردید. در زمان جمهوری اول ارمنستان ۱۹۲۱–۱۹۱۸ ( ۱۳۰۰–۱۲۹۷ ) آرتاشس بابالیان به عضویت در پارلمان ارمنستان درآمد و سپس به معاونت وزارت کار و کشاورزی منصوب گردید. در زمان اشغال کارص ( واقع در ارمنستان غربی ) توسط قوای دولت عثمانی آرتاشس بابالیان به اسارت درآمد و پس از آزادی در سال ۱۹۲۱ ( ۱۳۰۰ ) به ایران مهاجرت نمود. وی به مدت سه سال در تبریز و چهار سال در زنجان با سمت پزشک ارتش خدمت نمود و سپس در ۱۹۲۸ ( ۱۳۰۷ ) ساکن تهران گردید. وی بار دیگر در زمان جنگ جهانی دوم و اشغال ایران توسط ارتش متفقین دستگیر و پس از دو سال آزاد گردید. بالیان در کنار فعالیت های حرفه ای خویش و مداوای بیماران، به فعالیت های سیاسی و اجتماعی پرداخت و در سال ۱۹۵۹ میلادی ( ۱۳۳۸ خورشیدی ) در تهران درگذشت.
... [مشاهده متن کامل]
آرتاشس بابالیان در سال ۱۸۸۶ میلادی ( ۱۲۶۵ خورشیدی ) در شهر شوشی جمهوری آرتساخ به دنیا آمد. پس از کسب تحصیلات متوسطه در مدرسهٔ روسی عازم سوئیس گردید و تحصیلات عالیه را در رشتهٔ پزشکی در ژنو کسب نمود. پس از بازگشت به منطقهٔ قفقاز به فعالیت در زمینهٔ پزشکی و سیاسی پرداخت و به واسطه نقش عمده ای که در نجات جان سربازان ایفا نمود و موفق به کسب نشان «صلیب گریگوری» از دولت روسیه گردید. در زمان جمهوری اول ارمنستان ۱۹۲۱–۱۹۱۸ ( ۱۳۰۰–۱۲۹۷ ) آرتاشس بابالیان به عضویت در پارلمان ارمنستان درآمد و سپس به معاونت وزارت کار و کشاورزی منصوب گردید. در زمان اشغال کارص ( واقع در ارمنستان غربی ) توسط قوای دولت عثمانی آرتاشس بابالیان به اسارت درآمد و پس از آزادی در سال ۱۹۲۱ ( ۱۳۰۰ ) به ایران مهاجرت نمود. وی به مدت سه سال در تبریز و چهار سال در زنجان با سمت پزشک ارتش خدمت نمود و سپس در ۱۹۲۸ ( ۱۳۰۷ ) ساکن تهران گردید. وی بار دیگر در زمان جنگ جهانی دوم و اشغال ایران توسط ارتش متفقین دستگیر و پس از دو سال آزاد گردید. بالیان در کنار فعالیت های حرفه ای خویش و مداوای بیماران، به فعالیت های سیاسی و اجتماعی پرداخت و در سال ۱۹۵۹ میلادی ( ۱۳۳۸ خورشیدی ) در تهران درگذشت.
... [مشاهده متن کامل]
