آرت دکو. هنر تزیینی یا آر دکو ( به فرانسوی: Art déco ) یا بنا به تلفظ انگلیسی، آرت دکو، یک سبک و جنبش هنری در معماری، هنرهای تجسمی و طراحی است که برای نخستین بار در فرانسه پیش از جنگ جهانی اول ظاهر شد. واژه آرت دکو کوتاه شدهٔ عبارت «آرت دکوراتیف» برگرفته از «نمایشگاه بین المللی هنرهای تزئینی و صنعتی مدرن» است که در سال ۱۹۲۵ در پاریس برگزار شد.
شناسهٔ این سبک به کارگیری اشکال هندسی دقیق و جسورانه و رنگ های روشن است و آمیخته ای است از نوگرایی و طراحی های زینتی و گران بها. این جنبش که سال های اوج آن دههٔ ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ میلادی بود، بر معماری، تزیینات داخلی، مُد، جواهرات و طراحی صنعتی تأثیر گذاشت.
نام آرت دکو از عنوان نمایشگاه جهانی ۱۹۲۵ در پاریس ( نمایشگاه بین المللی هنرهای تزیینی و صنعتی ) انتخاب شد، اما از این کلمه قبل از اواخر ۱۹۶۰ استفاده نمی شد. فرهنگ های مختلف، به ویژه اروپای قبل از جنگ جهانی اول، بر آرت دکو اثر داشتند. آرت دکو پاسخی به تغییرات فراوان فنی و اجتماعی در شروع قرن بود. از معروف ترین آثار این سبک می توان به ساختمان کرایسلر واقع در شهر نیویورک که توسط ویلیام وی آلن طراحی شده بود اشاره کرد. شهر پاریس در فرانسه مرکز این جنبش شناخته شده بود و بسیاری از هنرمندان برجسته در این شهر زندگی می کردند. از جمله: ژاک امیل روهلمان ( Jacques - Émile Ruhlmann ) که یکی از معروف ترین مبل سازهای آرت دکو بود. کسان دیگر ادگار براندت ( Edgar Brandt ) و ژان دوناند ( Jean Dunand ) بودند که با آهن و قفل کار می کردند. در شیشه کاری رنه لالیک ( René Lalique ) و موریس مارینو ( Maurice Marinot ) و در جواهر و ساعت سازی کارتیه ( Cartier ) بود.
واژه آرت دکو را در نمایشگاه بین المللی ۱۹۲۵ ساختند، اما تا سال ۱۹۶۰ از آن خیلی کم استفاده می کردند. هنرمندانی که در این سبک کار می کردند تا سال ۱۹۶۰ گروهی ناشناخته بودند. در اولین سال ها آرت دکو را حرکتی در جنبه نوین گرایی ( مدرنیسم ) می شناختند که تحت تأثیر هنرهای سنتی ممالک دیگر مثل کشورهای آفریقایی، مصر یا مکزیک بود. اثر دیگر بسیار مهم روی آرت دکو فناوری های آن زمان بود، از قبیل رادیو، ماشین های صنعتی و غیره. کل این چیزها را در یک فرم حجمگری ( کوبیسم ) ، آینده گری ( فوتوریسم ) و فوویسم به کار می بردند.
به دنبال این سبک ها، آرت دکو از اشیایی مختلف مثل آلومینیوم، ورشو، لاکر، چوب کاری، پوست کوسه و گورخر استفاده می کرد. در آرت دکو از فرم های زیگزاگ، پله ای، دایره آفتاب ( sunburst motif ) و قوس های بلند هم زیاد استفاده می کردند. این سبک خیلی غنی است و در نتیجه عکس العمل به کمبودهای بعد از جنگ جهانی اول به وجود آمده است. به خاطر تجملی بودنش از آن در فضاهای مدرن مثل سینما، برج های بلند و کشتی های مسافربری استفاده می کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشناسهٔ این سبک به کارگیری اشکال هندسی دقیق و جسورانه و رنگ های روشن است و آمیخته ای است از نوگرایی و طراحی های زینتی و گران بها. این جنبش که سال های اوج آن دههٔ ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ میلادی بود، بر معماری، تزیینات داخلی، مُد، جواهرات و طراحی صنعتی تأثیر گذاشت.
نام آرت دکو از عنوان نمایشگاه جهانی ۱۹۲۵ در پاریس ( نمایشگاه بین المللی هنرهای تزیینی و صنعتی ) انتخاب شد، اما از این کلمه قبل از اواخر ۱۹۶۰ استفاده نمی شد. فرهنگ های مختلف، به ویژه اروپای قبل از جنگ جهانی اول، بر آرت دکو اثر داشتند. آرت دکو پاسخی به تغییرات فراوان فنی و اجتماعی در شروع قرن بود. از معروف ترین آثار این سبک می توان به ساختمان کرایسلر واقع در شهر نیویورک که توسط ویلیام وی آلن طراحی شده بود اشاره کرد. شهر پاریس در فرانسه مرکز این جنبش شناخته شده بود و بسیاری از هنرمندان برجسته در این شهر زندگی می کردند. از جمله: ژاک امیل روهلمان ( Jacques - Émile Ruhlmann ) که یکی از معروف ترین مبل سازهای آرت دکو بود. کسان دیگر ادگار براندت ( Edgar Brandt ) و ژان دوناند ( Jean Dunand ) بودند که با آهن و قفل کار می کردند. در شیشه کاری رنه لالیک ( René Lalique ) و موریس مارینو ( Maurice Marinot ) و در جواهر و ساعت سازی کارتیه ( Cartier ) بود.
واژه آرت دکو را در نمایشگاه بین المللی ۱۹۲۵ ساختند، اما تا سال ۱۹۶۰ از آن خیلی کم استفاده می کردند. هنرمندانی که در این سبک کار می کردند تا سال ۱۹۶۰ گروهی ناشناخته بودند. در اولین سال ها آرت دکو را حرکتی در جنبه نوین گرایی ( مدرنیسم ) می شناختند که تحت تأثیر هنرهای سنتی ممالک دیگر مثل کشورهای آفریقایی، مصر یا مکزیک بود. اثر دیگر بسیار مهم روی آرت دکو فناوری های آن زمان بود، از قبیل رادیو، ماشین های صنعتی و غیره. کل این چیزها را در یک فرم حجمگری ( کوبیسم ) ، آینده گری ( فوتوریسم ) و فوویسم به کار می بردند.
به دنبال این سبک ها، آرت دکو از اشیایی مختلف مثل آلومینیوم، ورشو، لاکر، چوب کاری، پوست کوسه و گورخر استفاده می کرد. در آرت دکو از فرم های زیگزاگ، پله ای، دایره آفتاب ( sunburst motif ) و قوس های بلند هم زیاد استفاده می کردند. این سبک خیلی غنی است و در نتیجه عکس العمل به کمبودهای بعد از جنگ جهانی اول به وجود آمده است. به خاطر تجملی بودنش از آن در فضاهای مدرن مثل سینما، برج های بلند و کشتی های مسافربری استفاده می کردند.
wiki: آرت دکو