در همه شهرهای شیعه نشین ایران در این روز به عزاداری می پردازند. برپایی مجالس روضه خوانی، سینه زنی، زنجیرزنی از جمله مراسم خاص این روز است و پس از پایان یافتن مراسم عزاداران را اطعام می کنند.
در شهرهای مذهبی ایران مانند قم و مشهد، در منزل و حسینیهٔ علما و مراجع تقلید نیز مراسم روضه خوانی برپا می شود.
... [مشاهده متن کامل]
در شهرهای مختلف و عموما زیارتی ایران راهپیمایی هایی در این روز انجام می شود که مقصد آنها اماکن مقدس مثل امامزاده ها است. در سال های اوج گیری کرونا در ایران این مراسم توسط حکومت ایران به خاطر رعایت مسائل بهداشتی منع شد.
در روز اربعین هیئت کربلاییها همراه هیئتهای نجفیهای تهران، اصفهان، خراسان، کاشان، ساوه و شیراز که به قم می آیند، برای عزاداری به سمت حرم معصومه حرکت می کنند.
هیئت کربلاییهای مقیم مشهد، در روز اربعین، و دههٔ پایانی ماه صفر برای عزاداری سنتی به صحن و مرقد علی بن موسی الرضا می روند. تمامی خرج مراسم عزاداری، از طرف مردم پرداخت می شود و هر مجلس بانی یا بانیانی دارد.
در تهران در روز اربعین، مردم غذاهایی از قبیل شله زرد، حلیم، زرشک پلو، قورمه سبزی و خورشت قیمه پخش می کنند. در تهران قدیم در روز اربعین، دسته های ثابت و سیار تعزیه در تکیه ها، حسینیه ها و کوچه و بازار به اجرای نمایش بارگاه یزید، و ورود اسرای کربلا به شام می پرداختند؛ این مراسم تا روز ۲۸ صفر که روز کشته شدن حسن بن علی است، ادامه داشت
در بوشهر در روز اربعین شله مرادی ( حلوای نذری ) پخش می کنند. در سیرجان در روز اربعین مجالس متعدد روضه خوانی همراه با پخش نذری برپا می شود. یکی از مراسم خاص این روز، اجرای تعزیهٔ ورود جابر به کربلا، و زیارت قبر حسین بن علی است که از قدیم الایام در این شهر برگزار می شود. در پایان مجلس، با چای و هلیم از تماشاگران تعزیه، پذیرایی می شود. غذاهای نذری از قبیل آش امام بیمار، شله زرد و شیربرنج مخصوص این روز است.
در گیلان مردم در روز اربعین، در مساجد افزون بر روضه خوانی، به سینه زنی می پردازند، غذای نذری می پزند و شربت، خرما، حلوا و خوردنیهای دیگر خیرات می کنند در شرق گیلان در روز اربعین، مراسم علم واچینی برگزار می شود.
مردم شرق گیلان برای این ایام باورهایی داشتند، ازجمله اینکه اگر زنی صاحب فرزند نمی شد، باقی ماندهٔ غذای سفرهٔ اربعین را که توسط اهالی محل در مسجد پخش می شد، به خانه می آوردند و آن را در سفرهٔ دیگری می ریختند، سپس زنی از سادات، سفره را بر سر زن نازا می ریخت؛ یا اینکه زن سیده وضو می گرفت، نیت می کرد، سفره را برمی داشت و به همراه زن نازا و برخی از زنان محل زیر یک درخت پرثمر می رفتند، درخت را شاهد می گرفتند، به آن قسم می دادند و بعد سفره را رو به قبله بر سر زن نازا که زیر درخت نشسته بود، می ریختند.
در شهرهای مذهبی ایران مانند قم و مشهد، در منزل و حسینیهٔ علما و مراجع تقلید نیز مراسم روضه خوانی برپا می شود.
... [مشاهده متن کامل]
در شهرهای مختلف و عموما زیارتی ایران راهپیمایی هایی در این روز انجام می شود که مقصد آنها اماکن مقدس مثل امامزاده ها است. در سال های اوج گیری کرونا در ایران این مراسم توسط حکومت ایران به خاطر رعایت مسائل بهداشتی منع شد.
در روز اربعین هیئت کربلاییها همراه هیئتهای نجفیهای تهران، اصفهان، خراسان، کاشان، ساوه و شیراز که به قم می آیند، برای عزاداری به سمت حرم معصومه حرکت می کنند.
هیئت کربلاییهای مقیم مشهد، در روز اربعین، و دههٔ پایانی ماه صفر برای عزاداری سنتی به صحن و مرقد علی بن موسی الرضا می روند. تمامی خرج مراسم عزاداری، از طرف مردم پرداخت می شود و هر مجلس بانی یا بانیانی دارد.
در تهران در روز اربعین، مردم غذاهایی از قبیل شله زرد، حلیم، زرشک پلو، قورمه سبزی و خورشت قیمه پخش می کنند. در تهران قدیم در روز اربعین، دسته های ثابت و سیار تعزیه در تکیه ها، حسینیه ها و کوچه و بازار به اجرای نمایش بارگاه یزید، و ورود اسرای کربلا به شام می پرداختند؛ این مراسم تا روز ۲۸ صفر که روز کشته شدن حسن بن علی است، ادامه داشت
در بوشهر در روز اربعین شله مرادی ( حلوای نذری ) پخش می کنند. در سیرجان در روز اربعین مجالس متعدد روضه خوانی همراه با پخش نذری برپا می شود. یکی از مراسم خاص این روز، اجرای تعزیهٔ ورود جابر به کربلا، و زیارت قبر حسین بن علی است که از قدیم الایام در این شهر برگزار می شود. در پایان مجلس، با چای و هلیم از تماشاگران تعزیه، پذیرایی می شود. غذاهای نذری از قبیل آش امام بیمار، شله زرد و شیربرنج مخصوص این روز است.
در گیلان مردم در روز اربعین، در مساجد افزون بر روضه خوانی، به سینه زنی می پردازند، غذای نذری می پزند و شربت، خرما، حلوا و خوردنیهای دیگر خیرات می کنند در شرق گیلان در روز اربعین، مراسم علم واچینی برگزار می شود.
مردم شرق گیلان برای این ایام باورهایی داشتند، ازجمله اینکه اگر زنی صاحب فرزند نمی شد، باقی ماندهٔ غذای سفرهٔ اربعین را که توسط اهالی محل در مسجد پخش می شد، به خانه می آوردند و آن را در سفرهٔ دیگری می ریختند، سپس زنی از سادات، سفره را بر سر زن نازا می ریخت؛ یا اینکه زن سیده وضو می گرفت، نیت می کرد، سفره را برمی داشت و به همراه زن نازا و برخی از زنان محل زیر یک درخت پرثمر می رفتند، درخت را شاهد می گرفتند، به آن قسم می دادند و بعد سفره را رو به قبله بر سر زن نازا که زیر درخت نشسته بود، می ریختند.
