آرایه لازاروس. در دیرینه شناسی، آرایه لازاروس ( به انگلیسی: Lazarus taxon ) ، آرایه ای است که برای یک یا چند دوره از آثار فسیلی ناپدید می شود و سپس دوباره پدیدار می شود. به همین ترتیب در زیست شناسی حفاظت و بوم شناسی، می تواند به گونه ها یا جمعیت هایی اشاره کند که گمان می رفت منقرض شده اند و دوباره کشف می شوند. [ ۱] اصطلاح آرایه لازاروس توسط کارل و. فلسا و دیوید جابلونسکی در سال ۱۹۸۳ و سپس توسط جابلونسکی در سال ۱۹۸۶ ابداع شد. [ ۲] پل ویگنال و مایکل بنتون گونه های لازاروس را این گونه تعریف کردند: «در زمان های بحران زیستی، بسیاری از گونه ها منقرض می شوند، اما برخی دیگر تنها به طور موقت از آثار فسیلی ناپدید می شوند، اغلب برای فاصله زمانی اندازه گیری شده در میلیون ها سال، پیش از اینکه دوباره بدون تغییر ظاهر شوند». [ ۳] کارهای پیشین نیز از این مفهوم پشتیبانی می کردند، البته بدون استفاده از نام آرایه لازاروس، مانند کار کریستوفر آر سی پل.
این اصطلاح به داستانی در انجیل یوحنا کتاب مقدس مسیحی اشاره دارد که در آن عیسی مسیح، ایلعازار را از میان مردگان زنده کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین اصطلاح به داستانی در انجیل یوحنا کتاب مقدس مسیحی اشاره دارد که در آن عیسی مسیح، ایلعازار را از میان مردگان زنده کرد.
wiki: آرایه لازاروس