اراکه
لغت نامه دهخدا
اراکة. [ اَ ک َ ] ( ع اِ ) نامی از نامهای زنان عرب. || ( اِخ ) نامی از نامهای مردان عرب از آن جمله نام پدر یزید شاعر.
اراکة. [ اَ ک َ ] ( اِخ ) ( ذوالَ.... ) نخلی است بموضعی از یمامه ، بنی عجل را. ( معجم البلدان ).
اراکة. [ اَ ک َ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲ. شاعری از عربست.
اراکة. [ اَ ک َ ] ( اِخ ) الثقفی. شاعری است و او را مرثیه ایست عمروبن اراکة را و این ابیات از آنست :
لعمری لئن اتبعت عینک ما مضی
به الدهر او ساق الحمام الی القبر
لتستنفدن ماءالشئون بأسره
و ان کنت تمریهن من ثبج البحر
تبین فان کان البکا رد هالکا
علی احد فاجهد بکاک علی عمرو
فلاتبک میتاً بعد موت اَحِبَّة
علی و عباس و آل ابی بکر.
( عقدالفرید چ محمد سعید العریان ج 3 ص 251 و 252 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید