آراپیک باغداساریان ( ارمنی: Արապիկ Բաղդասարեան ) کاریکاتوریست، طراح گرافیک، کارگردان و مترجم ایرانی بود.
آراپیک باغداساریان در سال ۱۳۱۸ در ساری به دنیا آمد. تحصیلاتش را در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در رشتهٔ نقاشی به پایان رساند و حدود یک سال را در زمینه گرافیک در فرانسه به مطالعه گذراند. به دلیل علاقه و مهارتش، در زمینه های کاریکاتور، گرافیک و تصویرسازیِ کتاب فعالیت کرد. اما شهرت آراپیک بیشتر به واسطه کارگردانی فیلم های کوتاه، داستانی و انیمیشن است. او از بانیان بخش فیلم سازی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان محسوب می شود.
... [مشاهده متن کامل]
وی در ۹ آبان ۱۳۶۴ در سن ۴۶ سالگی درگذشت.
کاریکاتورهای آراپیک باغداساریان در یکی دو مجلهٔ معتبر آن زمان از جمله مجله نگین با نام مستعار پطروس کارامیان منتشر می شد و تا سال ها کسی از هویت واقعی خالق آن ها خبر نداشت. رویین پاکباز در دائرةالمعارف هنر، باغداساریان را هنرمندی آگاه، تیزبین و چیره دست معرفی می کند و می افزاید: او در زمان خود، چنان که باید شناخته نشد. او در زمینه های مصورسازی و طراحی کتاب، نقاشی متحرک، پوستر، و هنر تبلیغات فعالیت می کرد؛ ولی بیشتر به طنزنگاری و کاریکاتور علاقه داشت. او طنز سیاه را وسیله ای مناسب برای بیان انسان دوستی و حساسیت های اجتماعی خود یافت. در این زمینه، شیوه های استادان طنزنگار قدیم و جدید را می آزمود؛ و بیش از هر چیز به تأثیر اجتماعیِ تصویرهایش اهمیت می داد. تصاویر او چون بیانیه های کوبنده ای بودند که نه فقط ظلم و اختناق، که حماقت و توهم را محکوم می کردند.
باغداساریان در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و سپس در مؤسسه انتشارات فرانکلین به کار گرافیک و تصویرسازیِ کتاب پرداخت. او به همراه نورالدین زرین کلک و ابراهیم حقیقی در پیشبرد مؤثر سفارش های گرافیکِ آتلیهٔ گرافارم در فاصله سال های ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۷ نقش فعال و مؤثری داشت. عمدهٔ فعالیت های آتلیهٔ گرافارم در آن ایام در زمینهٔ طرح ژنریک دارو بود که کارخانجات داروپخش و انجمن داروسازان نظام پزشکی از پیشگامان آن بودند. آراپیک در پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷ نیز در کنار گروهی از دانشجویان دانشکده هنرهای زیبا که پوسترهایی را برای انقلاب خلق می کرده اند حضور داشته است.
آراپیک باغداساریان در سال ۱۳۱۸ در ساری به دنیا آمد. تحصیلاتش را در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در رشتهٔ نقاشی به پایان رساند و حدود یک سال را در زمینه گرافیک در فرانسه به مطالعه گذراند. به دلیل علاقه و مهارتش، در زمینه های کاریکاتور، گرافیک و تصویرسازیِ کتاب فعالیت کرد. اما شهرت آراپیک بیشتر به واسطه کارگردانی فیلم های کوتاه، داستانی و انیمیشن است. او از بانیان بخش فیلم سازی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان محسوب می شود.
... [مشاهده متن کامل]
وی در ۹ آبان ۱۳۶۴ در سن ۴۶ سالگی درگذشت.
کاریکاتورهای آراپیک باغداساریان در یکی دو مجلهٔ معتبر آن زمان از جمله مجله نگین با نام مستعار پطروس کارامیان منتشر می شد و تا سال ها کسی از هویت واقعی خالق آن ها خبر نداشت. رویین پاکباز در دائرةالمعارف هنر، باغداساریان را هنرمندی آگاه، تیزبین و چیره دست معرفی می کند و می افزاید: او در زمان خود، چنان که باید شناخته نشد. او در زمینه های مصورسازی و طراحی کتاب، نقاشی متحرک، پوستر، و هنر تبلیغات فعالیت می کرد؛ ولی بیشتر به طنزنگاری و کاریکاتور علاقه داشت. او طنز سیاه را وسیله ای مناسب برای بیان انسان دوستی و حساسیت های اجتماعی خود یافت. در این زمینه، شیوه های استادان طنزنگار قدیم و جدید را می آزمود؛ و بیش از هر چیز به تأثیر اجتماعیِ تصویرهایش اهمیت می داد. تصاویر او چون بیانیه های کوبنده ای بودند که نه فقط ظلم و اختناق، که حماقت و توهم را محکوم می کردند.
باغداساریان در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و سپس در مؤسسه انتشارات فرانکلین به کار گرافیک و تصویرسازیِ کتاب پرداخت. او به همراه نورالدین زرین کلک و ابراهیم حقیقی در پیشبرد مؤثر سفارش های گرافیکِ آتلیهٔ گرافارم در فاصله سال های ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۷ نقش فعال و مؤثری داشت. عمدهٔ فعالیت های آتلیهٔ گرافارم در آن ایام در زمینهٔ طرح ژنریک دارو بود که کارخانجات داروپخش و انجمن داروسازان نظام پزشکی از پیشگامان آن بودند. آراپیک در پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷ نیز در کنار گروهی از دانشجویان دانشکده هنرهای زیبا که پوسترهایی را برای انقلاب خلق می کرده اند حضور داشته است.
