آرامگاه ملا حسن کاشی. آرامگاه ملاحسن کاشی
(یا: بقعه ی ملاحسن کاشی) بنایی تاریخی مربوط به قرن 10ق در سلطانیه. در سفرنامه ی ادیب الممالک فراهانی، ملاحسن کاشی (صاحب این مقبره) از علمای دوره ی سلطان محمد خدابنده معرفی شده است. در منابع متأخرتر، این بنا را مقبره ی ملاحسن کاشی (معروف به شیرازی) دانسته اند. بعضی او را از علمای دوره ی ایلخانی و برخی دوره ی صفوی خوانده اند. ماده تاریخ کتیبه ی بنا سال ۹۳۷ق را نشان می دهد.
بنا کوشکی هشت ضلعی است، با گنبدخانه ای با گنبد دوپوششی (که پوششی تزئینی ای نیز بر آن اضافه شده) در میانه و ایوان هایی در چهار ضلع آن. گنبد بر هسته ی چهارگوش مرکزی استقرار یافته و ساقه ی نسبتا بلندی دارد. اضلاع بیرونی گنبدخانه به قرینه ی مقابل هم، هریک 5.8 و 7.70 متر طول دارند. پوش خارجی گنبد گریوی بلند و پوششی از کاشی دارد. پوشش داخلی گنبد با مقرنس و گچ بری تزیین شده است.
براساس منابع موجود، این بنا در باغی مصفا واقع بوده، که امروزه تنها سردر آن در نزدیکی بنای مقبره باقی مانده است. مقبره در جنوب سلطانیه و یک کیلومتری گنبد_سلطانیه قرار دارد. آرامگاه نخست به دستور شاه تهماسب اول در اواخر سلطنت او بنا شد و در زمان فتحعلی شاه تزئینات داخلی بنا که مقرنس کاری گچی است به هزینه ی عبدالله میرزا دارا (حاکم زنجان) اضافه شدند. این مقبره در اواخر دوره ی پهلوی به صورت محدود و در سال 1397 قدری مفصل تر مرمت شده است.
مقبره در تاریخ 15 دی 1310 به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است.
منابع:
http://yon.ir/xe6B8
(یا: بقعه ی ملاحسن کاشی) بنایی تاریخی مربوط به قرن 10ق در سلطانیه. در سفرنامه ی ادیب الممالک فراهانی، ملاحسن کاشی (صاحب این مقبره) از علمای دوره ی سلطان محمد خدابنده معرفی شده است. در منابع متأخرتر، این بنا را مقبره ی ملاحسن کاشی (معروف به شیرازی) دانسته اند. بعضی او را از علمای دوره ی ایلخانی و برخی دوره ی صفوی خوانده اند. ماده تاریخ کتیبه ی بنا سال ۹۳۷ق را نشان می دهد.
بنا کوشکی هشت ضلعی است، با گنبدخانه ای با گنبد دوپوششی (که پوششی تزئینی ای نیز بر آن اضافه شده) در میانه و ایوان هایی در چهار ضلع آن. گنبد بر هسته ی چهارگوش مرکزی استقرار یافته و ساقه ی نسبتا بلندی دارد. اضلاع بیرونی گنبدخانه به قرینه ی مقابل هم، هریک 5.8 و 7.70 متر طول دارند. پوش خارجی گنبد گریوی بلند و پوششی از کاشی دارد. پوشش داخلی گنبد با مقرنس و گچ بری تزیین شده است.
براساس منابع موجود، این بنا در باغی مصفا واقع بوده، که امروزه تنها سردر آن در نزدیکی بنای مقبره باقی مانده است. مقبره در جنوب سلطانیه و یک کیلومتری گنبد_سلطانیه قرار دارد. آرامگاه نخست به دستور شاه تهماسب اول در اواخر سلطنت او بنا شد و در زمان فتحعلی شاه تزئینات داخلی بنا که مقرنس کاری گچی است به هزینه ی عبدالله میرزا دارا (حاکم زنجان) اضافه شدند. این مقبره در اواخر دوره ی پهلوی به صورت محدود و در سال 1397 قدری مفصل تر مرمت شده است.
مقبره در تاریخ 15 دی 1310 به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است.
منابع:
http://yon.ir/xe6B8
wikijoo: آرامگاه_ملا_حسن_کاشی