آرامگاه امامزاده عبدالله شوشتر. آرامگاه امامزاده عبدالله شوشتر یکی از آثار ملی ایران واقع در شهر شوشتر است. نسب این امامزاده به سجاد امام چهارم شیعیان می رسد. ساخت اولیه این بنا مربوط به دوره خلافت عباسی است و گمان می رود که بر روی خرابه های معبد آناهیتا ساخته شده است. [ ۱] این بنا به دلیل دوره زمانی ساخت ( دوره انتقال از دوره سلجوقی - خوارزمشاهی به دوره ایلخانی ) ، ساختار شکلی، نوع گنبد و سابقه تاریخی گنبد به عنوان نمونه پیشگام در معماری ایران به شمار می رود. [ ۲] این بنا در کنار پل بند لشکر یکی از میراث جهانی یونسکو قرار دارد.
ساخت اولیه بنا مربوط به دوره المنتصر بالله خلیفه عباسی است و در قرن هفتم هجری ( ۶۲۹ ه ق ) تجدید بنا شده است. درب اصلی در ضلع شمالی بنا قرار دارد و تزیینات داخلی بنا شامل کتیبه های گچی و سنگی و گچبریهای سلجوقی و صفوی است. این بنا گنبد مضرص و استوار دارد که خاص مناطق جنوبی ایران است. [ ۳] در این بنا آرایه ها و کتیبه هایی با قدمت ۸۰۰ سال موجود است. [ ۴]
قاضی نورالله شوشتری در مجلس پنجم از کتاب مجالس المومنین و سید نعمت الله جزایری در کتاب تذکره شوشتر از امامزاده عبدالله شوشتر با عنوان «عبدالله بن حسین بن علی اصغر بن زین العابدین» نام می برند. مولف تذکره شوشتر، سید نعمت الله جزایری شوشتری نوشته است «گویند سر اوست که در شوشتر مدفون است و باقی اعضای او عضو عضو در بلاد متفرق گردیده است. » [ ۵] وی در سال ۲۴۶ هجری به دستور متوکل عباسی و به دست والی شوشتر به قتل رسید. [ ۶]
چنان که در پرونده ثبت سیستم آبی تاریخی شوشتر در سازمان جهانی یونسکو نوشته شده، بر بلندای صخره ای مشرف به نواحی اطراف، در محیطی آرام و سرسبز و با رودخانه ای که در کنار آن جاریست یک بنای مذهبی به نام بقعه امامزاده عبدالله واقع است. پل بند لشکر به عنوان یکی از کهن ترین دروازه های شهر شوشتر، در ضلع شرقی این بنای مذهبی واقع شده و دروازه شهر تاریخی لشکر ( عسکر مکرم ) بوده است. همه موارد یادشده، هنگام ساخت معبد الهه آناهیتا ( الهه آب و باروری در ایران باستان ) در دوران باستان مدنظر قرار می گرفته اند. [ ۱] از جمله موارد دیگری که این فرضیه را مورد تأیید قرار می دهد کشف مجمر ( آتشدان ) کوچکی در درون بقعه از جنس سنگ مرمر است. مردم شوشتر بر این اعتقاد بودند که اگر زن نازا بر روی این سنگ بنشیند و بر روی آن حرکت کند بارور خواهد شد. بدون شک ریشهٔ این باورها به گذشته و به آداب و رسوم باستانی مرتبط با آناهیتا بازمی گردد. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفساخت اولیه بنا مربوط به دوره المنتصر بالله خلیفه عباسی است و در قرن هفتم هجری ( ۶۲۹ ه ق ) تجدید بنا شده است. درب اصلی در ضلع شمالی بنا قرار دارد و تزیینات داخلی بنا شامل کتیبه های گچی و سنگی و گچبریهای سلجوقی و صفوی است. این بنا گنبد مضرص و استوار دارد که خاص مناطق جنوبی ایران است. [ ۳] در این بنا آرایه ها و کتیبه هایی با قدمت ۸۰۰ سال موجود است. [ ۴]
قاضی نورالله شوشتری در مجلس پنجم از کتاب مجالس المومنین و سید نعمت الله جزایری در کتاب تذکره شوشتر از امامزاده عبدالله شوشتر با عنوان «عبدالله بن حسین بن علی اصغر بن زین العابدین» نام می برند. مولف تذکره شوشتر، سید نعمت الله جزایری شوشتری نوشته است «گویند سر اوست که در شوشتر مدفون است و باقی اعضای او عضو عضو در بلاد متفرق گردیده است. » [ ۵] وی در سال ۲۴۶ هجری به دستور متوکل عباسی و به دست والی شوشتر به قتل رسید. [ ۶]
چنان که در پرونده ثبت سیستم آبی تاریخی شوشتر در سازمان جهانی یونسکو نوشته شده، بر بلندای صخره ای مشرف به نواحی اطراف، در محیطی آرام و سرسبز و با رودخانه ای که در کنار آن جاریست یک بنای مذهبی به نام بقعه امامزاده عبدالله واقع است. پل بند لشکر به عنوان یکی از کهن ترین دروازه های شهر شوشتر، در ضلع شرقی این بنای مذهبی واقع شده و دروازه شهر تاریخی لشکر ( عسکر مکرم ) بوده است. همه موارد یادشده، هنگام ساخت معبد الهه آناهیتا ( الهه آب و باروری در ایران باستان ) در دوران باستان مدنظر قرار می گرفته اند. [ ۱] از جمله موارد دیگری که این فرضیه را مورد تأیید قرار می دهد کشف مجمر ( آتشدان ) کوچکی در درون بقعه از جنس سنگ مرمر است. مردم شوشتر بر این اعتقاد بودند که اگر زن نازا بر روی این سنگ بنشیند و بر روی آن حرکت کند بارور خواهد شد. بدون شک ریشهٔ این باورها به گذشته و به آداب و رسوم باستانی مرتبط با آناهیتا بازمی گردد. [ ۱]
