ارامگان استوایی

آرامگان استوایی. آرامگان استوایی یا سکون استوایی بخشی از نواحی گرمسیری اقیانوس ها است که کم باد و آرام بوده و در قدیم کشتی های بادی در آنجا با سختی حرکت می کردند. آرامگان استوایی یک ناوه trough ( ناحیه ای کشیده در جوّ زمین با فشار نسبتاً کم ) است که بر بادهای عمدتاًً آرام و ضعیف دلالت دارد.
از دو کمربند پرفشار نیمه گرمسیری ( جنب حاره ) ، شیب اختلاف فشار به طرف استواست، که به سمت چاله کم فشار استوایی هدایت می شود. بر پایه این الگو، هوایی که از پرفشار به کم فشار حرکت می کند به وسیله اثر کریولیس منحرف می شود. در نتیجه بادهای بسامان به وجود می آیند که از آن ها در تحت عنوان بادهای بسامان شمال خاوری و بادهای بسامان جنوب خاوری یاد می شود. این بادها، بادهای بسیار پایدار و مداومی هستند که خیلی کم انحراف حاصل می کنند. بادهای بسامان در محلی نزدیک استوا همگرا می شوند. برخورد بادهای بسامان با یکدیگر در منطقه باریکی صورت می گیرد که منطقه همگرایی درون گرمسیری نامیده می شود. بادهای همگرا مستلزم صعود هوا هستند تا حجم هوای تازه واردی را فراهم سازند. در امتداد قسمت هایی از چاله کم فشار استوایی در مواقع معینی از سال بادهای بسامان همگرا نمی شوند و در عوض کمربندی از بادهای متغیر تشکیل می شوند که آرامگان استوایی نامیده می شوند.
بادهای بسامان، آرامگان استوایی و منطقه همگرایی میان گرمسیری، همراه با تغییر مکان کمربندهای فشار و خطوط همدما، به طور فصلی به طرف شمال و جنوب تغییر مکان می دهند. منطقه همگرایی میان گرمسیری در روی اقیانوس های آرام و اطلس فقط چند درجه عرض جغرافیایی به شمال و جنوب حرکت می کند، اما به اندازه ۲۰ تا ۳۰ درجه عرض جغرافیایی را در روی آمریکای جنوبی، آفریقا و ناحیه بزرگ جنوب شرقی آسیا و اقیانوس هند را زیر پوشش قرار می دهد. تغییرات فصلی مهم در بادها، ابرناکی و بارندگی این تغییر مکان های منطقه همگرایی میان گرمسیری و بادهای بسامان را همراهی می کنند.
در کمربندهای پرفشار نیمه گرمسیری هسته های پرفشار بزرگ و ساکن ( واچرخندها ) وجود دارند. در مراکز این هسته ها، بادها ضعیف هستند و در اطراف برد وسیعی از جهات قطب نما، توزیع شده اند. بعلت فراوانی زیاد آرامگان، دریانوردان این کمربند را عرض های اسبی نامیده اند.