آرامائیس مگردچی آقامالیان ( به ارمنی: Արամայիս Աղամալեան ) ( زاده ۱۲۸۹ خورشیدی – درگذشته ۱۳۶۴ ) ، فیلم نامه نویس و کارگردان ارمنی - ایرانی بود.
متولد ۱۹۱۰ ( ۱۲۸۹ ) در جلفای قدیم. تحصیلات ابتدایی را در تبریز و سپس در ایروان گذراند. در زمان کودکی والدینش را از دست داد و مجبور شد ابتدا در ایروان و بعد لنیناکان در سالن های کوچک تئاتر به عنوان دستیار دکوراتور مشغول به کار شود. در سال ۱۹۳۰ ( ۱۳۰۹ ) به منظور ادامه تحصیل راهی برلین می شود و در مدرسه تئاتر مشغول به تحصیل می گردد. در آنجا به علت مشکلات مالی از ادامه تحصیل بازماند و به ایران بازگشت. در ایران از سال ۱۹۳۵ ( ۱۳۱۴ ) در جلفای جدید اصفهان فعالیت تئاتری اش را با نمایش های «کین»، «سیاوش و سودابه» و «ولگرد پاریس» شروع می کند ( نویسنده هر سه نمایش مذکور گئورگ دارفی ) . در سال های ۴۵–۱۹۳۹ ( ۲۴–۱۳۱۸ ) فعالیت هنری اش را در تبریز ادامه می دهد و تعداد زیادی نمایش روی صحنه می برد. تعدادی از نمایش هاش عبارتنداز: ناموس، خدایان قدیم، کورادو، عاقبت شمار و … در سال ۱۹۴۶ ( ۱۳۲۵ ) به تهران می آید.
... [مشاهده متن کامل]
وی در ۱۳۲۶ش، با همراهی ساموئل خاچیکیان، نمایش های بسیاری را با گروه تئاتر ارمنیان به زبان ارمنی و فارسی در باشگاه فرهنگی آرارات تهران اجرا کرد.
در تهران فعالیت تئاتری اش را ادامه می دهد و تعدادی نمایش روی صحنه می برد. فعالیت در سینما را از سال ۱۳۳۸ با فیلم «در جستجوی داماد» به عنوان نویسنده ( بر اساس داستانی از یرواند آودیان ) و کارگردان آغاز کرد. در دهه های ۱۹۷۰ ( ۱۳۵۰ ) تا ۱۹۸۰ ( ۱۳۶۰ ) فعالیت هایش را ادامه داد و در باشگاه فرهنگی آرارات ده ها اثر را به روی صحنه برد. در سال ۱۹۸۵ ( ۱۳۶۴ ) دوران فعالیت پنجاه سالهٔ هنری او را جشن گرفته و از او تقدیر به عمل آورده شد و در همان سال نیز چشم از جهان فروبست.
آرامائیس آقامالیان ( متولد ۱۲۸۹ جلفای ارمنستان ) هم مثل اسلاف خود، گاراگاش، خاچیکیان، سروری، استپانیان، از تئاتر می آمد. خانواده وی هم از بازماندگان قتل عام ۱۹۱۵ بودند که به ایران مهاجرت کردند. آرامائیس دوران ابتدایی و متوسطه را در تبریز گذراند و دوباره به ارمنستان رفت. در فاصلهٔ سال های ۱۳۰۲ تا ۱۳۰۶ در هنرستان نقاشی ایروان به تحصیل پرداخت و در همان حال، به عنوان دکوراور با گروه های تئاتری کار کرد. آقامالیان در سال ۱۳۰۹ به آلمان رفت و از مدرسهٔ عالی تئاتر و هنرهای دراماتیک برلین فارغ التحصیل شد. در سال ۱۳۱۳ به ایران بازگشت و در جلفای اصفهان، و از سال ۱۳۱۸ تا ۱۳۲۴ در تبریز، نمایش های بسیار ترجمه کرد و بر صحنه برد. در سال ۱۳۲۵ به تهران آمد و به گروه تئاتر باشگاه آرارات پیوست و به همراه خاچیکیان و واعظیان، تروپ تئاتر ارامنه را تشکیل داد ( ۱۳۲۶ ) . آقامالیان در دوران اقامت در تبریز، مدتی در کارگاه طلاسازی وان ( تأسیس ۱۳۰۰ ) مشغول به کار شد، در حکاکی روی نقره مهارت یافت و موفق به دریافت نشان لیاقت از سوی محمدرضاشاه گردید…
متولد ۱۹۱۰ ( ۱۲۸۹ ) در جلفای قدیم. تحصیلات ابتدایی را در تبریز و سپس در ایروان گذراند. در زمان کودکی والدینش را از دست داد و مجبور شد ابتدا در ایروان و بعد لنیناکان در سالن های کوچک تئاتر به عنوان دستیار دکوراتور مشغول به کار شود. در سال ۱۹۳۰ ( ۱۳۰۹ ) به منظور ادامه تحصیل راهی برلین می شود و در مدرسه تئاتر مشغول به تحصیل می گردد. در آنجا به علت مشکلات مالی از ادامه تحصیل بازماند و به ایران بازگشت. در ایران از سال ۱۹۳۵ ( ۱۳۱۴ ) در جلفای جدید اصفهان فعالیت تئاتری اش را با نمایش های «کین»، «سیاوش و سودابه» و «ولگرد پاریس» شروع می کند ( نویسنده هر سه نمایش مذکور گئورگ دارفی ) . در سال های ۴۵–۱۹۳۹ ( ۲۴–۱۳۱۸ ) فعالیت هنری اش را در تبریز ادامه می دهد و تعداد زیادی نمایش روی صحنه می برد. تعدادی از نمایش هاش عبارتنداز: ناموس، خدایان قدیم، کورادو، عاقبت شمار و … در سال ۱۹۴۶ ( ۱۳۲۵ ) به تهران می آید.
... [مشاهده متن کامل]
وی در ۱۳۲۶ش، با همراهی ساموئل خاچیکیان، نمایش های بسیاری را با گروه تئاتر ارمنیان به زبان ارمنی و فارسی در باشگاه فرهنگی آرارات تهران اجرا کرد.
در تهران فعالیت تئاتری اش را ادامه می دهد و تعدادی نمایش روی صحنه می برد. فعالیت در سینما را از سال ۱۳۳۸ با فیلم «در جستجوی داماد» به عنوان نویسنده ( بر اساس داستانی از یرواند آودیان ) و کارگردان آغاز کرد. در دهه های ۱۹۷۰ ( ۱۳۵۰ ) تا ۱۹۸۰ ( ۱۳۶۰ ) فعالیت هایش را ادامه داد و در باشگاه فرهنگی آرارات ده ها اثر را به روی صحنه برد. در سال ۱۹۸۵ ( ۱۳۶۴ ) دوران فعالیت پنجاه سالهٔ هنری او را جشن گرفته و از او تقدیر به عمل آورده شد و در همان سال نیز چشم از جهان فروبست.
آرامائیس آقامالیان ( متولد ۱۲۸۹ جلفای ارمنستان ) هم مثل اسلاف خود، گاراگاش، خاچیکیان، سروری، استپانیان، از تئاتر می آمد. خانواده وی هم از بازماندگان قتل عام ۱۹۱۵ بودند که به ایران مهاجرت کردند. آرامائیس دوران ابتدایی و متوسطه را در تبریز گذراند و دوباره به ارمنستان رفت. در فاصلهٔ سال های ۱۳۰۲ تا ۱۳۰۶ در هنرستان نقاشی ایروان به تحصیل پرداخت و در همان حال، به عنوان دکوراور با گروه های تئاتری کار کرد. آقامالیان در سال ۱۳۰۹ به آلمان رفت و از مدرسهٔ عالی تئاتر و هنرهای دراماتیک برلین فارغ التحصیل شد. در سال ۱۳۱۳ به ایران بازگشت و در جلفای اصفهان، و از سال ۱۳۱۸ تا ۱۳۲۴ در تبریز، نمایش های بسیار ترجمه کرد و بر صحنه برد. در سال ۱۳۲۵ به تهران آمد و به گروه تئاتر باشگاه آرارات پیوست و به همراه خاچیکیان و واعظیان، تروپ تئاتر ارامنه را تشکیل داد ( ۱۳۲۶ ) . آقامالیان در دوران اقامت در تبریز، مدتی در کارگاه طلاسازی وان ( تأسیس ۱۳۰۰ ) مشغول به کار شد، در حکاکی روی نقره مهارت یافت و موفق به دریافت نشان لیاقت از سوی محمدرضاشاه گردید…
