اراق

لغت نامه دهخدا

اراق. [ اَ ] ( اِخ ) موضعی است در قول ابن احمر:
کأن علی الجمال أوان حُفّت
هجائن من نِعاج اراق عینا.
و زیدالخیل الطائی گوید:
و لما أن بدت لصفا أراق
تجمع من طوائفهم فُلول
کانهم بِجنب الحوض اصلا
نَعام قالص عنه الظلول.
( معجم البلدان ).

گویش مازنی

( آراق ) /aaraagh/ کره کره ی اسب

پیشنهاد کاربران

بپرس