اراس ای

آراس آی. آراس آی ( انگلیسی: Radiotelevisione svizzera ) شرکت رسانه ای سوئیسی است، که در سال ۱۹۳۱ تأسیس شد.

آراس ای. Rivest–Shamir–Adleman آراس اِی ریوست - شمیر - ادلمن ( RSA ) [ الف] از اولین شیوه های رمزنگاری به روش کلید عمومی ( Public Key Cryptography PKC ) است که به صورت گسترده برای تأمین امنیت انتقال داده استفاده می شود. در این چنین سیستم های رمزنگاری، کلید رمزگذاری عمومی است و از کلید رمزگشایی که مخفی است، جداست. در آراس اِی، این عدم تقارن مبتنی بر این است که تجزیه از عددی که ضرب دو عدد اول بزرگ است در عمل بسیار دشوار است.
این روش، نخستین روش مورد اعتماد در بین روش های رمزنگاری دیگر است و یکی از بزرگ ترین پیشرفت ها در زمینهٔ رمزنگاری به حساب می آید. آراس ای همچنان به صورت گسترده ای در تبادلات الکترونیکی استفاده می شود و در صورت استفاده درست با کلیدهای طولانی کاملاً امن به نظر می رسد.
حروف اولیه RSA، حروف اولیه نام های خانوادگی Ron RIvest , Adi Shamir و Adleman است که در سال ۱۹۷۷ این الگوریتم را به طور عمومی معرفی کردند. یک ریاضی دان انگلیسی به نام Clifford Cocks، که برای ستاد ارتباطات دولت بریتانیا کار می کرد، سیستمی معادل این سیستم را در سال ۱۹۷۳ پیاده سازی کرده بود، که تا سال ۱۹۷۳ به صورت محرمانه باقی ماند.
یک کاربر RSA، یک کلید عمومی را بر اساس دو عدد اول بزرگ را همراه با یک مقدار تصادفی ساخته و به صورت عمومی منتشر می کند. هر کسی می تواند از این کلید عمومی برای رمزگذاری یک پیام استفاده کند، اما تنها کسی که آن دو عدد اولی که کلید بر اساس آن ها ساخته شده را می داند، قادر به رمزگشایی پیام است. شکستن رمزگذاری RSA به مسئلهٔ RSA معروف است. تاکنون هیچ روشی برای شکست دادن این سیستم ( در صورت استفادهٔ کلید به اندازهٔ کافی بزرگ ) منتشر نشده است.
RSA به صورت نسبی، الگوریتم کندی است و به همین علت، کمتر برای رمزگذاری مستقیم اطلاعات کاربر استفاده می شود. بیشتر اوقات، RSA کلید رمزگشایی شده را برای الگوریتم کلید متقارن انتقال می دهد که در عوض قادر است توده ای از عملیات رمزگذاری - رمزگشایی را با سرعتی بسیار بالاتر انجام دهد.
ایدهٔ کلید عمومی - خصوصی نام متقارن در سال ۱۹۷۶ ( میلادی ) توسط وایتفیلد دیف ( Whitfield Diffie ) و مارتین هلمن ( Martin Hellman ) دانشجویان دانشگاه استنفورد معرفی و به ثبت رسانده شد. در این روش که به روش رمزنگاری نامتقارن ( asymmetric encryption ) نیز شناخته می شود از دو کلید برای رمزنگاری اطلاعات استفاده می کند. در روش های قدیمی تر از یک کلید استفاده می شد که به آن رمزنگاری متقارن ( symmetric encryption ) گفته می شد. آن ها هم چنین امضای مجازی را معرفی کردند و تلاش کردند تا نظریه اعداد را نیز اعمال کنند. آن ها مقاله خود را با نام Transactions on Information Theory در یکی از شماره های سال ۱۹۷۶ مجله مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک ( IEEE ) منتشر کردند که خیلی زود انقلابی در صنعت رمزنگاری در جهان به وجود آورد. رمزنگاری به روش کلید عمومی به معنی استفاده از کلید عمومی برای رمزنگاری و پنهان کردن اطلاعات است. در این روش هر کاربر برای رمزنگاری یا بازکردن رمز، دو کلید، یکی کلید عمومی ( Public ) و یکی کلید خصوصی ( Private ) در اختیار دارد. ویژگی این روش آن است که هر کدام از این کلیدها می توانند اطلاعاتی را که کلید دیگر رمزنگاری کرده است رمزگشایی کند.