آرادو آر ۸۰. آرادو آر ۸۰ ( به انگلیسی: Arado_Ar_80 ) یک جنگنده تک باله تک موتوره تک سرنشین ساخت شرکت آرادو فلوکتسایک ورک در آلمان بود که توسط والتر بلومه، مهندس آلمانی طراحی گردیده بود.
با به قدرت رسیدن حزب نازی به رهبری آدولف هیتلر و در جریان تسلیح مجدد آلمان بر خلاف متن قرارداد ورسای، در سال ۱۹۳۳ وزارت هوانوردی رایش سوم طرحی را برای طراحی مخفیانه و سری جنگنده تک باله تمام فلزی جدید با مشخصاتی ویژه از جمله موتور یونکرس یومو ۲۱۰، حداکثر سرعت ۴۰۰ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۶ هزار متری برای بیست دقیقه و حمل سه مسلسل با هزار گلوله یا یک توپ خودکار ۲۰ میلی متری با ۲۰۰ گلوله به چهار شرکت عمده هواپیماسازی آلمانی ارائه کرد و مقرر گردید هر شرکت تا اواخر سال ۱۹۳۴ سه نمونه برای انجام مراحل آزمایش رو در رو تحویل بدهد. با این حال موتور یونکرس یومو ۲۱۰ تا موعد مقرر آماده استفاده نبود بدین جهت آرادو برای پر کردن این خلع از موتور رولز - رویس کسترل ۶ ( ۵۲۵ اسب بخار ) استفاده نمود که با توجه به توان پایین تر آن باعث کاهش عملکرد واقعی هواپیما شد.
مدل اولیه هواگرد آرادو آر ۸۰ که بر خلاف نمونه های قبلی آرادو تمام فلزی و با اِرّاده فرود جمع شونده ساخته شده بود، با وجود مشکل در بخش اِرّاده فرود نخستین پروازش را در بهار سال ۱۹۳۵ انجام داد. هنگام ساخت مدل دوم، موتور از پیش اعلام شده همچنان آماده بهره برداری نبود به همین جهت وزارت هوانوردی یرای ترسیم مدلی واقعی تر، یک هواپیمای غیرنظامی تازه تولید شده هاینکل ۷۰ را با چهار موتور رولز - رویس کسترل ۵ ( ۶۹۵ اسب بخار ) معاوضه کرد. با این وجود که اساس این موتور با مدل ۶ آن مشابه بود اما با توان بیشتر، قدرتمندترین موتور خطی روز دنیا به حساب می آمد. شرکت های مختلف برای به دست آوردن این موتور جهت به کار بردن در نمونه های خود رقابت سنگینی را آغاز کردند. شاید علت پیروزی مدل نهایی را بتوان در این مسئله یافت که دو موتور به شرکت مسرشمیت و یک موتور به هر یک از شرکت های آرادو و هاینکل رسید و شرکت فوکه - وولف بی نصیب ماند.
تولید مدل دوم به کمک موتور جدید در پاییز سال ۱۹۳۵ به اتمام رسید و مراحل آزمایش آن آغاز گردید. این بار نیز اِرّاده فرود مجدداً مشکل آفرین شد. آرادو برای حل این مشکل، با اتکا به کاهش وزن و صرف نظر از عملکرد بهتر اِرّاده جمع شونده، اقدام به استفاده از اِرّاده های معمول خود در هواپیماهای پیشین یعنی اراده ثابت کرد که طراحی آن چندین ماه را به خود اختصاص داد. استفاده از اراده فرود ثابت طبق انتظار وزن را کاهش نداد و هواپیما در حالت خالی همچنان ۱۶ درصد سنگین تر از مدل خواسته شده بود. هنگام بارگذاری کامل، وزن هواپیما حتی بدون تسلیحات به ۲۱۰۰ کیلوگرم می رسید که با وجود موتور قدرتمند کسترل هم توان آن به شدت کاهش می یافت. از طرفی با حداکثر سرعت تنها ۴۱۰ کیلومتر بر ساعت عملکرد ناامید کننده هواپیما به اثبات رسید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا به قدرت رسیدن حزب نازی به رهبری آدولف هیتلر و در جریان تسلیح مجدد آلمان بر خلاف متن قرارداد ورسای، در سال ۱۹۳۳ وزارت هوانوردی رایش سوم طرحی را برای طراحی مخفیانه و سری جنگنده تک باله تمام فلزی جدید با مشخصاتی ویژه از جمله موتور یونکرس یومو ۲۱۰، حداکثر سرعت ۴۰۰ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۶ هزار متری برای بیست دقیقه و حمل سه مسلسل با هزار گلوله یا یک توپ خودکار ۲۰ میلی متری با ۲۰۰ گلوله به چهار شرکت عمده هواپیماسازی آلمانی ارائه کرد و مقرر گردید هر شرکت تا اواخر سال ۱۹۳۴ سه نمونه برای انجام مراحل آزمایش رو در رو تحویل بدهد. با این حال موتور یونکرس یومو ۲۱۰ تا موعد مقرر آماده استفاده نبود بدین جهت آرادو برای پر کردن این خلع از موتور رولز - رویس کسترل ۶ ( ۵۲۵ اسب بخار ) استفاده نمود که با توجه به توان پایین تر آن باعث کاهش عملکرد واقعی هواپیما شد.
مدل اولیه هواگرد آرادو آر ۸۰ که بر خلاف نمونه های قبلی آرادو تمام فلزی و با اِرّاده فرود جمع شونده ساخته شده بود، با وجود مشکل در بخش اِرّاده فرود نخستین پروازش را در بهار سال ۱۹۳۵ انجام داد. هنگام ساخت مدل دوم، موتور از پیش اعلام شده همچنان آماده بهره برداری نبود به همین جهت وزارت هوانوردی یرای ترسیم مدلی واقعی تر، یک هواپیمای غیرنظامی تازه تولید شده هاینکل ۷۰ را با چهار موتور رولز - رویس کسترل ۵ ( ۶۹۵ اسب بخار ) معاوضه کرد. با این وجود که اساس این موتور با مدل ۶ آن مشابه بود اما با توان بیشتر، قدرتمندترین موتور خطی روز دنیا به حساب می آمد. شرکت های مختلف برای به دست آوردن این موتور جهت به کار بردن در نمونه های خود رقابت سنگینی را آغاز کردند. شاید علت پیروزی مدل نهایی را بتوان در این مسئله یافت که دو موتور به شرکت مسرشمیت و یک موتور به هر یک از شرکت های آرادو و هاینکل رسید و شرکت فوکه - وولف بی نصیب ماند.
تولید مدل دوم به کمک موتور جدید در پاییز سال ۱۹۳۵ به اتمام رسید و مراحل آزمایش آن آغاز گردید. این بار نیز اِرّاده فرود مجدداً مشکل آفرین شد. آرادو برای حل این مشکل، با اتکا به کاهش وزن و صرف نظر از عملکرد بهتر اِرّاده جمع شونده، اقدام به استفاده از اِرّاده های معمول خود در هواپیماهای پیشین یعنی اراده ثابت کرد که طراحی آن چندین ماه را به خود اختصاص داد. استفاده از اراده فرود ثابت طبق انتظار وزن را کاهش نداد و هواپیما در حالت خالی همچنان ۱۶ درصد سنگین تر از مدل خواسته شده بود. هنگام بارگذاری کامل، وزن هواپیما حتی بدون تسلیحات به ۲۱۰۰ کیلوگرم می رسید که با وجود موتور قدرتمند کسترل هم توان آن به شدت کاهش می یافت. از طرفی با حداکثر سرعت تنها ۴۱۰ کیلومتر بر ساعت عملکرد ناامید کننده هواپیما به اثبات رسید.
wiki: آرادو آر ۸۰