"اراده ی حیات" یا همان "ارادۀ معطوف به حیات" ( به آلمانی : Willens zum Leben ) مفهومی مهم در فلسفۀ "آرتور شوپنهاور"، فیلسوف مشهور قرن 19 است؛ این مفهوم، به تمایلات غریزی و طبیعت موجودات زنده برای حفظ و تداوم حیات خود اشاره دارد؛ در واقع ارادۀ حیات، به عنوان نیرویی درونی عمل نموده و موجودات را در راستای بقای فیزیکی و روانی هدایت می کند، و در برابر تهدیدات یا چالش ها، آن ها را به انجام اقدامات لازم برای بقا و حفظ خود وا می دارد.
... [مشاهده متن کامل]
در اندیشه ی شوپنهاور، "اراده" نیرویی بنیادین است که در تمام موجودات زنده وجود دارد، و حال ارادۀ حیات به عنوان بخشی از این اراده، تمایل به ادامه ی بقا و مقاومت در برابر مرگ و آسیب های جانی را ایجاب می نماید.
اگرچه شوپنهاور، اراده را به عنوان علّت تمامی رنج ها و نگون بختی انسان ( و دیگر جانداران ) شناسانده است، فریدریش نیچه ی فیلسوف با الهام گیری از این مفهوم، بار بدبینانۀ آن را کاهش داده و "ارادۀ معطوف به قدرت" را به مثابۀ جایگزین آن، پیش می نهد.
... [مشاهده متن کامل]
در اندیشه ی شوپنهاور، "اراده" نیرویی بنیادین است که در تمام موجودات زنده وجود دارد، و حال ارادۀ حیات به عنوان بخشی از این اراده، تمایل به ادامه ی بقا و مقاومت در برابر مرگ و آسیب های جانی را ایجاب می نماید.
اگرچه شوپنهاور، اراده را به عنوان علّت تمامی رنج ها و نگون بختی انسان ( و دیگر جانداران ) شناسانده است، فریدریش نیچه ی فیلسوف با الهام گیری از این مفهوم، بار بدبینانۀ آن را کاهش داده و "ارادۀ معطوف به قدرت" را به مثابۀ جایگزین آن، پیش می نهد.