[ویکی فقه] فهماندن حصر و اختصاص از طریق تقسیم لفظی بر لفظ دیگر است.
یکی از اسباب تقدیم و تاخیر ، «اراده حصر» است؛ یعنی گوینده برای افاده حصر و اختصاص، گاهی لفظی را بر لفظ دیگر مقدم می کند؛ مانند مقدم کردن معمول بر عامل؛ خواه معمول مفعول باشد یا ظرف یا مجرور؛ مانند:۱. (ایاک نعبد وایاک نستعین) ؛ یعنی «نخصک بالعبادة و الاستعانة».۲. (لالی الله تحشرون...) ؛ یعنی «الی الله لا الی غیره».۳. (... لتکونوا شهداء علی الناس ویکون الرسول علیکم شهیدا...). تقدیم «علیکم» برای افاده اختصاص شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم بر آنان است.
یکی از اسباب تقدیم و تاخیر ، «اراده حصر» است؛ یعنی گوینده برای افاده حصر و اختصاص، گاهی لفظی را بر لفظ دیگر مقدم می کند؛ مانند مقدم کردن معمول بر عامل؛ خواه معمول مفعول باشد یا ظرف یا مجرور؛ مانند:۱. (ایاک نعبد وایاک نستعین) ؛ یعنی «نخصک بالعبادة و الاستعانة».۲. (لالی الله تحشرون...) ؛ یعنی «الی الله لا الی غیره».۳. (... لتکونوا شهداء علی الناس ویکون الرسول علیکم شهیدا...). تقدیم «علیکم» برای افاده اختصاص شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم بر آنان است.
wikifeqh: اراده_حصر