اراده ترتیب

[ویکی فقه] فهماندن ترتیب با مقدم کردن لفظی بر لفظ دیگر است.
یکی از اسباب تقدیم و تاخیر «اراده ترتیب» است؛ یعنی گاهی گوینده برای تفهیم ترتیب، لفظی را مقدم می کند؛ مانند:۱. تقدیم شستن صورت بر دست ها و تقدیم مسح سر بر پاها در (... فاغسلوا وجوهکم وایدیکم الی المرافق وامسحوا برؤوسکم وارجلکم الی الکعبین...). ۲. تقدیم «صفا» بر «مروه» در (ان الصفا والمروة من شعآئر الله...) که مقصود شروع از صفا و ختم به مروه در سعی است.