[ویکی فقه] اراده تام به میل شدید به تحقق مراد و عدم رضایت به ترک آن اطلاق می شود.
اراده تام، مقابل اراده ناقص می باشد و آن، اراده مؤکد و شدیدی است که در نفس مولا (مرید) برای دست یابی به مطلوب (مراد) خارجی به وجود می آید، به طوری که راضی به دست برداشتن از آن نیست؛ به بیان دیگر، اراده تام، یعنی اراده شدید به مراد، بدون جواز ترک آن، مانند: اراده تعلق گرفته به انجام دادن واجبات .در کتاب « بحوث فی علم الاصول » آمده است: «ارادة المولی و طلبه و هی تارة شدیدة کما فی الواجبات و اخری ضعیفة کما فی المستحبات؛ اراده و طلب مولا گاهی شدید است، مانند: طلب او در واجبات و گاهی ضعیف است، مانند: طلب او در مستحبات ».
اراده تام، مقابل اراده ناقص می باشد و آن، اراده مؤکد و شدیدی است که در نفس مولا (مرید) برای دست یابی به مطلوب (مراد) خارجی به وجود می آید، به طوری که راضی به دست برداشتن از آن نیست؛ به بیان دیگر، اراده تام، یعنی اراده شدید به مراد، بدون جواز ترک آن، مانند: اراده تعلق گرفته به انجام دادن واجبات .در کتاب « بحوث فی علم الاصول » آمده است: «ارادة المولی و طلبه و هی تارة شدیدة کما فی الواجبات و اخری ضعیفة کما فی المستحبات؛ اراده و طلب مولا گاهی شدید است، مانند: طلب او در واجبات و گاهی ضعیف است، مانند: طلب او در مستحبات ».
wikifeqh: اراده_وجوبی