ارائک

لغت نامه دهخدا

ارائک. [ اَ ءِ ] ( ع اِ ) ج ِ اریکة. تختها. سریرها. ( غیاث اللغات ):
بمسند مه و آفتاب ارائک
عطارد بدیوان جاهش محاسب.
نظام قاری.
|| کوشکهای آراسته. || ج ِ اَراک و اراکة، که درختی است.

فرهنگ فارسی

تختها

پیشنهاد کاربران

بپرس