اذنک

لغت نامه دهخدا

اذنک. [ اُ ذُ ن َ ] ( اِ مرکب ) گوشی. قیف و طرجهاره گونه ای که در گوش گران گذارند سهولت شنیدن را.

پیشنهاد کاربران

بپرس