اذن

[ویکی الکتاب] آذن. معنی أَذِّن: اعلام کن
معنی أَذَّنَ: اعلام کرد
معنی أَذِنَ: اجازه داد
معنی أُذُنَ: گوش
معنی أُذِنَ: اجازه داده شد
معنی إِذْنِ: اجازه
معنی أَظُنُّ: گمان می کنم
معنی یَأْذَنَ: که اجازه دهد - که اذن دهد
ریشه کلمه:
اذن (۱۰۲ بار)

[ویکی فقه] اذن، رخصت در تصرف از سوی مالک یا شخص به منزله مالک را گویند.
تفاوت اذن با اجازه این است که اذن پیش از تصرف و انجام کار، و اجازه بعد از آن است.

تفاوت اذن با رضا و وکالت
همچنین تفاوت آن با رضا این است که رضا امر باطنی است که به صورت اذن یا اجازه ابراز می شود. نیز فرق آن با وکالت این است که اذن، ایقاع است، امّا وکالت، عقد.
از عنوان اذن در بیشتر باب های فقهی اعم از عبادات،عقود، ایقاعات و احکام به عنوان شرط صحّت یا جواز چیزی، سخن رفته است.

ارکان اذن
ارکان اذن عبارت است از:
آذن (اذن دهنده)، مأذون (کسی که به او اذن داده شده است) و مأذون فیه (مورد اذن) که هر یک شرایطی دارند.

← اذن دهنده
...

[ویکی الکتاب] معنی أَذِّن: اعلام کن
معنی أَذَّنَ: اعلام کرد
معنی أَذِنَ: اجازه داد
معنی أُذُنَ: گوش
معنی أُذِنَ: اجازه داده شد
معنی إِذْنِ: اجازه
معنی أَظُنُّ: گمان می کنم
معنی یَأْذَنَ: که اجازه دهد - که اذن دهد
تکرار در قرآن: ۱۰۲(بار)

[ویکی فقه] اذن (قرآن). اذن در لغت به معنای علم و اعلام با اجازه و رخصت است،
در قرآن مجید در معانی اجازه، اراده، اعلام، اطاعت و علم به کار رفته است. در این مدخل، اذن انسان به دیگری یا اجازه خواهی مورد نظر است و به اذن الهی پرداخته نشده و در مدخل مستقل آمده است. در این مدخل از واژه «اذن» و مشتقات آن و عبارت «لاجناح» استفاده شده است.
اهم عناوین
احکام اذن؛ اذن از پدر؛ اذن جهاد؛ اذن در ازدواج؛ اذن محمد صلی الله علیه و آله وسلّم؛ اذن ورود به خانه.

اِذْن
در اصطلاح حقوق، موافقت و رضایت و اجازۀ شخص به تصرّف یا استفادۀ دیگری در امور مربوط به او، به ویژه در امور مالی یا غیرمالی. برای این که اذن مؤثر و صحیح باشد، باید اذن دهنده صلاحیت و حق استفاده از مال یا حق موضوع اذن را داشته باشد. شخصی را که به او اذن داده می شود مأذون نامند. استفاده از مال موضوعِ اذن باید متعارف باشد، در غیر این صورت تعدّی محسوب می شود و موجب مسئولیت است. اذن گاه قابل رجوع است، مانند اذن در انتفاع از ملک دیگری که اذن دهنده می تواند از اذن خود رجوع کند، مگر مانع قانونی موجود باشد. ولی اگر اذن ضمن عقد خارج لازم اعطا شده باشد، قابل رجوع نیست. اما چون برخلاف عقود و قراردادها، قصد انشاء عقد یا معامله در آن وجود ندارد، از نظر حقوقی ایجاد تعهد نمی کند، بلکه صرفاً مانع قانونی را مرتفع می سازد. مثلاً تصرف در مال غیر یا انتفاع از آن، ممنوع است (تصرف عدوانی) و گاه جرم است، ولی اگر مالک اذن در تصرف یا انتفاع مال خود را به دیگری داد، این مانع قانونی رفع می شود و مأذون می تواند در آن تصرف کند یا از آن مال استفاده نماید. اذن یک عمل ارادی است و منشأ آثار حقوقی است و مادام که مانع قانونی در کار نباشد، قابل رجوع و پس گرفتن است. گاه موضوع اذن امور غیر مالی، و شرط صحت آن نیز مطرح است، مانند اذن ولیّ برای ازدواج دختر باکره (مادۀ ۱۰۴۳ قانون مدنی) که در صورت امتناع ولیّ از دادن اذن، بدون عذر موجه، اعطای آن با دادگاه مدنی خاص است (همان ماده). گاه اذن و اجازه مترادف استعمال می شود؛ در صورتی که علی القاعده موضوع اذن، امری است که هنوز واقع نشده و ناظر به آینده است، در صورتی که اجازۀ ناظر به عملی است که قبلاً واقع شده و صاحب حق بعداً به آن رضایت و اجازه می دهد، مانند عقد فضولی که در صورت اجازه بعدی مالک، صحیح است. اعلام اذن و رضایت ممکن است صریح باشد یا به صورت باطنی و فحوی که آن را اذن فحوی گویند و اغلب در بین دوستان و اقربای نزدیک وجود دارد، مانند اذن به استفاده از باغ یا ملک متعلق به بستگان یا دوستان نزدیک و استفاده از میوه های آن.