اذلق. [ اَ ل َ ] ( ع ص ) تیز چنانکه زبان وسنان. زبان تیز. ( منتهی الارب ). سنان تیز. ( منتهی الارب ). || ( ن تف ) تیزتر: هذا اذلق من هذا؛ ای احد منه. ( معجم البلدان در ماده اذلق ). ج ، ذُلق. اذلق. [ اَ ل َ ] ( اِخ ) بقول خارزنجی حُفرٌ اخادید. ( معجم البلدان )؛ یعنی مغاکها و گوها و گودالهائی است.
