نتیجه یک پژوهش علمی در �باکو� پیرامون زبان رایج در این قملرو نشان میدهد که تنها پانزده درصد واژه ریشه آلتایی دارد، چهل درصد واژه ها ریشه ایرانی و ۳۸ درصد ریشه در زبانهای سامی دارد. ۷ درصد واژه ها نیز مربوط به سایر زبان ها است.
✍🏻https://t. me/KarnameGozashtegan
——
عباسیان هزاران سرباز ترک ( ترکمن ) را وارد ارتش خود کردند و پس از سالها که جمعیت ترکها زیاد شد، آنها حکومت سلجوقیان را درست کردند و پس از آن بود که زبان مردم روم شرقی ( ترکیه ) و آذربایجان به مرور زمان ترکی شد. زبان پیشین مردم آذربایجان، پهلوی نام داشت که امروزه به آن زبان تاتی می گویند. هنوز هم بسیاری از مردم آذربایجان مانند شاهرود و لیقوان و برخی از شهرهای اردبیل و خلخال زبان مادری آذربایجان که همان تاتی است را زنده نگه داشته اند. . آذربایجان یک نام پارسی است. پیش از ورود اسلام به ایران، این استان ایران آذربایگان نام داشت که به دلیل نداشتن گ در زبان عربی، آن را آذربایجان گفتند ( مانند زنگان که زنجان شد و یا گرگانی که جرجانی شد و یا بزرگمهر که بوزرجمهر شد و . . . ) در زبان پهلوی به آتش، آذر می گویند ( مهر آبان آذر ) ، برای نمونه در زبان پارسی پهلوی به رعدوبرق می گویند آذرخش. و بایگان هم یعنی نگهدار ( بایگانی یعنی نگهداری ) و آذربایگان ( آذربایجان ) یعنی سرزمین نگهدار آتش ( چون پس از اسلام بیشتر آتشکده های زرتشتی در این استان روشن مانده بود ) تبریز هم یک نام پارسی است که از دو واژه تب و ریز گرفته شده. توریژ هم واژه ای کُردی است ( در زبان کُردی به تب می گویند تَو و به ریز می گویند ریژ. مانند واژه زن که در زبان کُردی می گویند ژن ) . پسوند نام خانوادگی بیشتر مردم آذربایجان و جمهوری باکو، زاده است. زاده واژه ای پارسی است. شناسنامه آذربایجان پارسی ( ایرانی ) است 🇮🇷 . زبان های پارسی و پهلوی از شاخه زبان های آریایی ( ایرانی ) هستند زبان های ترکی و مغولی از شاخه زبان های آلتایی هستند آراز علیزاده نماینده مجلس باکو : بابک خرمدین و شاه اسماعیل، ترک نیستند و ملیت ایرانی دارند 👏 . #جمهوری_جعلی_آذربایجان
... [مشاهده متن کامل]
View all 302 comments
✍🏻https://t. me/KarnameGozashtegan
عباسیان هزاران سرباز ترک ( ترکمن ) را وارد ارتش خود کردند و پس از سالها که جمعیت ترکها زیاد شد، آنها حکومت سلجوقیان را درست کردند و پس از آن بود که زبان مردم روم شرقی ( ترکیه ) و آذربایجان به مرور زمان ترکی شد. زبان پیشین مردم آذربایجان، پهلوی نام داشت که امروزه به آن زبان تاتی می گویند. هنوز هم بسیاری از مردم آذربایجان مانند شاهرود و لیقوان و برخی از شهرهای اردبیل و خلخال زبان مادری آذربایجان که همان تاتی است را زنده نگه داشته اند. . آذربایجان یک نام پارسی است. پیش از ورود اسلام به ایران، این استان ایران آذربایگان نام داشت که به دلیل نداشتن گ در زبان عربی، آن را آذربایجان گفتند ( مانند زنگان که زنجان شد و یا گرگانی که جرجانی شد و یا بزرگمهر که بوزرجمهر شد و . . . ) در زبان پهلوی به آتش، آذر می گویند ( مهر آبان آذر ) ، برای نمونه در زبان پارسی پهلوی به رعدوبرق می گویند آذرخش. و بایگان هم یعنی نگهدار ( بایگانی یعنی نگهداری ) و آذربایگان ( آذربایجان ) یعنی سرزمین نگهدار آتش ( چون پس از اسلام بیشتر آتشکده های زرتشتی در این استان روشن مانده بود ) تبریز هم یک نام پارسی است که از دو واژه تب و ریز گرفته شده. توریژ هم واژه ای کُردی است ( در زبان کُردی به تب می گویند تَو و به ریز می گویند ریژ. مانند واژه زن که در زبان کُردی می گویند ژن ) . پسوند نام خانوادگی بیشتر مردم آذربایجان و جمهوری باکو، زاده است. زاده واژه ای پارسی است. شناسنامه آذربایجان پارسی ( ایرانی ) است 🇮🇷 . زبان های پارسی و پهلوی از شاخه زبان های آریایی ( ایرانی ) هستند زبان های ترکی و مغولی از شاخه زبان های آلتایی هستند آراز علیزاده نماینده مجلس باکو : بابک خرمدین و شاه اسماعیل، ترک نیستند و ملیت ایرانی دارند 👏 . #جمهوری_جعلی_آذربایجان
... [مشاهده متن کامل]
حمله آغامحمدخان پادشاه قاجار به تبریز
�هنگام هجوم آغامحمدخان بر تبریز مردم آذربایجان پایداری فراوان کردند. آغامحمدخان پس از گشودن شهر آنان را ستمگرانه مجازات کرد. جمعی ازایشان را نیز بر سبیل بنده و کنیز به اسیری برد و بیشتر ارامنه شهر را فارغ از جنسیت و سن سلاخی کرد. به همین جهت گروهی تبریز را ترک گفته و به نواحی دیگر کوچ کردند. اما اکنون که والی تبریز نائب السلطنه عباس میرزا است رویه دیگری پیش گرفته اند. چه شاهزاده عباس میرزا بر سر آن است که با رفتاری خوش مردمانی را که به خارج کوچ کرده اند دوباره به تبریز بازآورد�
... [مشاهده متن کامل]
📚بن مایه:سفرنامه ارمنستان و ایران ، نوشته ژوبر در عهد فتحلیشاه قاجار ، سال1821، رویه۱۵۹
✍🏻https://t. me/Taherian_his
�هنگام هجوم آغامحمدخان بر تبریز مردم آذربایجان پایداری فراوان کردند. آغامحمدخان پس از گشودن شهر آنان را ستمگرانه مجازات کرد. جمعی ازایشان را نیز بر سبیل بنده و کنیز به اسیری برد و بیشتر ارامنه شهر را فارغ از جنسیت و سن سلاخی کرد. به همین جهت گروهی تبریز را ترک گفته و به نواحی دیگر کوچ کردند. اما اکنون که والی تبریز نائب السلطنه عباس میرزا است رویه دیگری پیش گرفته اند. چه شاهزاده عباس میرزا بر سر آن است که با رفتاری خوش مردمانی را که به خارج کوچ کرده اند دوباره به تبریز بازآورد�
... [مشاهده متن کامل]
📚بن مایه:سفرنامه ارمنستان و ایران ، نوشته ژوبر در عهد فتحلیشاه قاجار ، سال1821، رویه۱۵۹
✍🏻https://t. me/Taherian_his
ژنتیک مردم آذری
هاپلوگروپ پدری شایع میان ترکمن های اغوز تبار، هاپلوگروپ Q حدود ۴۵٪ است که منشأ در سیبری دارد، این هاپلوگروپ تنها در حدود ۴٫۵٪ در مردم آذری وجود دارد که سهم حدود ۱۰٪ از تبار ترکی - سیبریایی را بیان می کندهمچنین هاپلوگروپ اصلی مردم آذربایجان، هاپلوگروپ J2 می باشد ( حدود ۴۰٪ ) که منشأ در غرب آسیا و خاورمیانه دارد که بیانگر آنست که جمعیت آذربایجان منشأ از مردمانی دارد که پیش از آریایی ها و ترکها در ایران زندگی می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
از لحاظ ژنتیکی، مردم آذربایجان بیشتر به بومیانی که پیش از مهاجرت آریایی ها و ترک ها در جنوب قفقاز زندگی می کردند شباهت دارند و هم ترکان ترکیه و کردها ریشه از اقوامی دارند که از هزاران سال پیش در مناطق شرقی مدیترانه زندگی می کرده اند و تأثیر اقوام آریایی و ترک تبار بیشتر زبانی است تا نژادی. برای بررسی تنوع ملکولی mtDNA در جمعیت آذری های ایران، ۱۳۳ نمونه فرد آذری که در نقاط مختلف منطقه آذربایجان ( ایران ) ساکن بودند انتخاب گردیدند. خون این افراد برای تخلیص mtDNA جمع آوری گردید و mtDNA تخلیص شده با استفاده از روش PCR - RFLP مورد مطالعه قرار گرفت. ۱۴ هاپلوگروپ مورد شناسائی قرار گرفت که ۸۲٪ آنها از هاپلوگروپ های اختصاصی اروپایی بودند. هاپلوگروپ H شایع ترین هاپلوگروپ بود و ۷۹ هاپلوتیپ نیز مشخص شدند. در این مطالعه جمعیت آذری های ایران یک جمعیت نامتجانس مشاهده گردیدند که تمامی هاپلوگروپ های آسیایی، اروپایی و آفریقائی در آنها مشاهده گردید. مقایسه هاپلوگروپ های مطالعه حاضر با جمعیت های دیگر نشان دهنده تشابه بسیار جمعیت آذری ایران با سایر جمعیت های ایرانی بودتحقیقات ژنتیکی نشان می دهند که عموم اقوام و گروه های جمعیتی ایرانی که در ایران امروزی ( و حتی فراتر از مرزهای سیاسی فعلی ایران ) ساکن هستند، علیرغم اینکه دارای تفاوتهای جزئی فرهنگی هستند و حتی گاه به زبانهای مختلف هم تکلم می کنند، دارای ریشه ژنتیکی مشترکی هستند و این ریشه مشترک به جمعیتی اولیه که در حدود ده تا یازده هزار سال پیش در قسمتهای جنوب غربی فلات ایران ساکن بوده بر می گردد. ارتباط ژنتیکی قوی بین کردها و آذری های ایران وجود دارد، آزمایش های ژنتیکی صورت گرفته تفاوت معنی داری بین این جمعیت ها و سایر اقوام عمده ایران نشان نداد. با توجه به نتایج فعلی، به نظر می رسد کردهای امروزی و آذری های ایران متعلق به یک ریشه ژنتیکی مشترک هستند. مطالعات ژنتیکی نشان داده که آذربایجانی های ایران ( azeris ) هم از نظر میتوکندری دی ان ای، که فقط از مادر منتقل می شود و هم از نظر کروموزوم ایگرگ، که فقط از پدر به ارث می رسد، به همسایگان جغرافیایی خود یعنی اقوام بومی قفقازی ( گویشوران به زبان های قفقازی ) شبیه ترند تا به پارسی زبان های ایران ( persians ) ( هندوایرانی زبان ) ، نتایج نشان داد که پارس ها و ارمنی های ایران بیش از همه به ترک های قشقایی و ترک های تاتار شبیه هستند. مطالعات ژنتیکی دیگر در مورد ارمنی ها قوم همسایه هندواروپایی زبان آذربایجانی ها هم نشان داده که شباهت ژنتیکی آن ها هم در نسب مادری و هم در نسب پدری به همسایگان قفقازی بیشتر از هم زبانان هندواروپایی است. خصوصیات ژنتیکی قفقازی ها نیز در مجموع چیزی بین اروپائی ها و ساکنان خاورمیانه است که نسب مادری شباهت بیشتری را به اروپائی ها و نسب پدری شباهت بیشتری را به خاورمیانه ای ها نشان می دهد. این نتایج ایده جابجایی زبانی آذربایجانی ها را تقویت می کند و نشان می دهد که گروه های مهاجر آن قدر کوچک بوده اند که سهم ژنتیکی آن ها در جمعیت فعلی قابل مشاهده نیست. مطالعات دپارتمان ژنتیک دانشگاه کمبریج به علاوه همین امر، تمایز و فاصله ژنتیکی مردمان آذری با تُرک های آناتولی و اروپا را نیز نشان می دهد. طی تحقیقی که در سال ۱۳۸۹ روی جمعیت های ساکن در ایران انجام شد، سهم هاپلوگروپ منتسب به اقوام آریایی در کل جمعیت ایران فقط ۱۰/۲ درصد به دست آمد، در مقیاس و مقایسه جهانی، جمعیت ایران از لحاظ شباهت کروموزوم Y ( نسب پدری ) از یک سو به هندوها و پاکستانی ها و از سوی دیگر به مردمان آسیای میانه و همچنین کشورهای خاورمیانه نزدیکی و قرابت دارد. بر مبنای یک مقاله منتشر شده در سال ۲۰۱۳، که مقایسه ای است در مورد ساختار ژنتیکی ۳۵۲ ایرانی، با وجود اینکه تنوع ژنتیکی کل ایرانیان بسیار بالا است، آذری های ایران قرابت ژنتیکی نزدیکتری با مردم گرجی در مقایسه با گروه های ایرانی، ترکیه ای و همچین آذری های قفقاز دارند. برخلاف تصور موجود که فرض می شود که آذربایجانی ها ( ساکنان امروزی کشور جمهوری آذربایجان ) با آذری های ایرانی ریشه مشترک دارند، تحقیقات نشان می دهد که آذری های ناحیه قفقاز ویژگی ژنتیکی متفاوتی از آذری های ساکن ایران دارند و موقعیتی میان آذری ها/گرجی ها از یک سو و ایرانی ها/ترک ها از سوی دیگر دارند. باور غالب دانشمندان بر این است که آذربایجانی های امروز از نسل آلبانیای قفقاز هستند که در قفقاز و شمال ایران قبل از ترک سازی می زیستند. مردمان آذری قبل از ترک سازی به زبان آذری سخن می گفتند. مورخان از جمله ولادیمیر مینورسکی دربارهٔ ترک سازی مردمان قفقاز و ایرانی ها می نویسد:در اویل قرن یازدهم ورود قبایل اغوز ابتدا به صورت گروه های کوچک و سپس در دسته های بزرگ در دوران سلجوقیان شروع شد. در نتیجه جمعیت آذربایجان و قفقاز جنوبی ترک شدند و خصوصیاتی همچون ورود اصوات فارسی و عدم رعایت هم آوایی در بعضی کلمات وارد شده غیر ترکی در زبان ترکی آذربایجانی دیده می شود. برخی از مردم آذربایجان دارای سابقهٔ اخیر از نسبت قبیله ای ( به ایل های ترک یا کرد ) هستند. از گروه های عمدهٔ قبایل ترک که هنوز قابل تشخیص هستند، می توان به شاهسون های مشکین و اردبیل، افشار های ارومیه و صائین قلعه و بیات های ماکو اشاره کرد.
شواهد ژنتیک شناسی نشان می دهد که آذری ها از نظر نژادی شبیه همسایگان قفقازی خود هستند و در طول تاریخ آریایی زبان و ترک زبان شده اند
ترک سازی آذری ها
در زمان سلجوقیان اولین اقوام ترک به صورت عمده وارد آذربایجان شدند. مهاجرت ترک های اغوز از قسمتی از خراسان بزرگ ترکمنستان کنونی تا زمان حکومت مغولان ادامه یافت به طوری که بسیاری از نیروهای ایلخانان ترک بودند و همین موضوع از دلایل اصلی ترکیزه شدن زبان آذربایجان بود. در زمان صفویان ترک سازی آذربایجان با نفوذ قزلباشها افزایش یافت. واژه آذربایجان از واژه کهن ولایت �آتورپاتکان� مشتق شده و بیانگر این است که با تغییر زبان، اسامی محلی هر چند با تغییرات اندکی از ترک سازی جدا ماندند.
منابع ها. https://www. ncbi. nlm. nih. gov/pmc/articles/PMC3399854/
https://www. ncbi. nlm. nih. gov/pmc/articles/PMC3481719/
https://www. sciencedirect. com/science/article/pii/S0198885922000726
https://www. sciencedirect. com/science/article/pii/S0198885922000726?via=ihub
https://www. sciencedirect. com/science/article/pii/S0198885922001409
https://www. sciencedirect. com/science/article/pii/S0198885922001409?via=ihub
https://www. sid. ir/paper/139241/fa
https://onlinelibrary. wiley. com/doi/10. 1111/j. 1744 - 313X. 2007. 00723. x
https://brill. com/view/journals/ic/15/1 - 2/article - p73_4. xml
https://journals. plos. org/plosone/article?id=10. 1371/journal. pone. 0080673
Derenko, M. , Malyarchuk, B. , Bahmanimehr, A. , Denisova, G. , Perkova, M. , Farjadian, S. , & Yepiskoposyan, L. ( 2013 ) . Complete mitochondrial DNA diversity in Iranians. PloS one, 8 ( 11 ) , e80673.
https://www. britannica. com/topic/Azerbaijani - people
An Introduction to the History of the Turkic Peoples by Peter B. Golden. Otto Harrasowitz ( 1992 ) , ISBN 3 - 447 - 03274 - X. Retrieved 8 June 2006.
Turkic Peoples, Encyclopedia Americana, volume 27, page 276. Grolier Inc. , New York ( 1998 ) ISBN 0 - 7172 - 0130 - 9. Retrieved 8 June 2006.
http://www. khazaria. com/genetics/azeris. html
. ganj - old. irandoc. ac. ir ( به انگلیسی ) . Archived from the original on 17 June 2018. Retrieved 2018 - 06 - 17.
https://books. google. com/books?id=K4RyAAAAMAAJ&q=azerbaidjanians&dq=azerbaidjanians&lr=&pgis=1
Ronald G. Suny: What Happened in Soviet Armenia? Middle East Report, No. 153, Islam and the State. ( Jul. – Aug. , 1988 ) , pp. 37–40.
https://www. ncbi. nlm. nih. gov/pmc/articles/PMC10530682/
https://www. mdpi. com/2073 - 4425/14/9/1780
https://www. ncbi. nlm. nih. gov/pmc/articles/PMC3828245/
https://journals. plos. org/plosone/article?id=10. 1371/journal. pone. 0080673
Minorsky, V. ; Minorsky, V. " ( Azarbaijan ) . Encyclopaedia of Islam. Edited by: P. Bearman, Th. Bianquis, C. E. Bosworth, E. van Donzel and W. P. Heinrichs. Brill
An Introduction to the History of the Turkic Peoples pp. 385 - 6
https://www. iranicaonline. org/articles/azerbaijan - vii
هاپلوگروپ پدری شایع میان ترکمن های اغوز تبار، هاپلوگروپ Q حدود ۴۵٪ است که منشأ در سیبری دارد، این هاپلوگروپ تنها در حدود ۴٫۵٪ در مردم آذری وجود دارد که سهم حدود ۱۰٪ از تبار ترکی - سیبریایی را بیان می کندهمچنین هاپلوگروپ اصلی مردم آذربایجان، هاپلوگروپ J2 می باشد ( حدود ۴۰٪ ) که منشأ در غرب آسیا و خاورمیانه دارد که بیانگر آنست که جمعیت آذربایجان منشأ از مردمانی دارد که پیش از آریایی ها و ترکها در ایران زندگی می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
از لحاظ ژنتیکی، مردم آذربایجان بیشتر به بومیانی که پیش از مهاجرت آریایی ها و ترک ها در جنوب قفقاز زندگی می کردند شباهت دارند و هم ترکان ترکیه و کردها ریشه از اقوامی دارند که از هزاران سال پیش در مناطق شرقی مدیترانه زندگی می کرده اند و تأثیر اقوام آریایی و ترک تبار بیشتر زبانی است تا نژادی. برای بررسی تنوع ملکولی mtDNA در جمعیت آذری های ایران، ۱۳۳ نمونه فرد آذری که در نقاط مختلف منطقه آذربایجان ( ایران ) ساکن بودند انتخاب گردیدند. خون این افراد برای تخلیص mtDNA جمع آوری گردید و mtDNA تخلیص شده با استفاده از روش PCR - RFLP مورد مطالعه قرار گرفت. ۱۴ هاپلوگروپ مورد شناسائی قرار گرفت که ۸۲٪ آنها از هاپلوگروپ های اختصاصی اروپایی بودند. هاپلوگروپ H شایع ترین هاپلوگروپ بود و ۷۹ هاپلوتیپ نیز مشخص شدند. در این مطالعه جمعیت آذری های ایران یک جمعیت نامتجانس مشاهده گردیدند که تمامی هاپلوگروپ های آسیایی، اروپایی و آفریقائی در آنها مشاهده گردید. مقایسه هاپلوگروپ های مطالعه حاضر با جمعیت های دیگر نشان دهنده تشابه بسیار جمعیت آذری ایران با سایر جمعیت های ایرانی بودتحقیقات ژنتیکی نشان می دهند که عموم اقوام و گروه های جمعیتی ایرانی که در ایران امروزی ( و حتی فراتر از مرزهای سیاسی فعلی ایران ) ساکن هستند، علیرغم اینکه دارای تفاوتهای جزئی فرهنگی هستند و حتی گاه به زبانهای مختلف هم تکلم می کنند، دارای ریشه ژنتیکی مشترکی هستند و این ریشه مشترک به جمعیتی اولیه که در حدود ده تا یازده هزار سال پیش در قسمتهای جنوب غربی فلات ایران ساکن بوده بر می گردد. ارتباط ژنتیکی قوی بین کردها و آذری های ایران وجود دارد، آزمایش های ژنتیکی صورت گرفته تفاوت معنی داری بین این جمعیت ها و سایر اقوام عمده ایران نشان نداد. با توجه به نتایج فعلی، به نظر می رسد کردهای امروزی و آذری های ایران متعلق به یک ریشه ژنتیکی مشترک هستند. مطالعات ژنتیکی نشان داده که آذربایجانی های ایران ( azeris ) هم از نظر میتوکندری دی ان ای، که فقط از مادر منتقل می شود و هم از نظر کروموزوم ایگرگ، که فقط از پدر به ارث می رسد، به همسایگان جغرافیایی خود یعنی اقوام بومی قفقازی ( گویشوران به زبان های قفقازی ) شبیه ترند تا به پارسی زبان های ایران ( persians ) ( هندوایرانی زبان ) ، نتایج نشان داد که پارس ها و ارمنی های ایران بیش از همه به ترک های قشقایی و ترک های تاتار شبیه هستند. مطالعات ژنتیکی دیگر در مورد ارمنی ها قوم همسایه هندواروپایی زبان آذربایجانی ها هم نشان داده که شباهت ژنتیکی آن ها هم در نسب مادری و هم در نسب پدری به همسایگان قفقازی بیشتر از هم زبانان هندواروپایی است. خصوصیات ژنتیکی قفقازی ها نیز در مجموع چیزی بین اروپائی ها و ساکنان خاورمیانه است که نسب مادری شباهت بیشتری را به اروپائی ها و نسب پدری شباهت بیشتری را به خاورمیانه ای ها نشان می دهد. این نتایج ایده جابجایی زبانی آذربایجانی ها را تقویت می کند و نشان می دهد که گروه های مهاجر آن قدر کوچک بوده اند که سهم ژنتیکی آن ها در جمعیت فعلی قابل مشاهده نیست. مطالعات دپارتمان ژنتیک دانشگاه کمبریج به علاوه همین امر، تمایز و فاصله ژنتیکی مردمان آذری با تُرک های آناتولی و اروپا را نیز نشان می دهد. طی تحقیقی که در سال ۱۳۸۹ روی جمعیت های ساکن در ایران انجام شد، سهم هاپلوگروپ منتسب به اقوام آریایی در کل جمعیت ایران فقط ۱۰/۲ درصد به دست آمد، در مقیاس و مقایسه جهانی، جمعیت ایران از لحاظ شباهت کروموزوم Y ( نسب پدری ) از یک سو به هندوها و پاکستانی ها و از سوی دیگر به مردمان آسیای میانه و همچنین کشورهای خاورمیانه نزدیکی و قرابت دارد. بر مبنای یک مقاله منتشر شده در سال ۲۰۱۳، که مقایسه ای است در مورد ساختار ژنتیکی ۳۵۲ ایرانی، با وجود اینکه تنوع ژنتیکی کل ایرانیان بسیار بالا است، آذری های ایران قرابت ژنتیکی نزدیکتری با مردم گرجی در مقایسه با گروه های ایرانی، ترکیه ای و همچین آذری های قفقاز دارند. برخلاف تصور موجود که فرض می شود که آذربایجانی ها ( ساکنان امروزی کشور جمهوری آذربایجان ) با آذری های ایرانی ریشه مشترک دارند، تحقیقات نشان می دهد که آذری های ناحیه قفقاز ویژگی ژنتیکی متفاوتی از آذری های ساکن ایران دارند و موقعیتی میان آذری ها/گرجی ها از یک سو و ایرانی ها/ترک ها از سوی دیگر دارند. باور غالب دانشمندان بر این است که آذربایجانی های امروز از نسل آلبانیای قفقاز هستند که در قفقاز و شمال ایران قبل از ترک سازی می زیستند. مردمان آذری قبل از ترک سازی به زبان آذری سخن می گفتند. مورخان از جمله ولادیمیر مینورسکی دربارهٔ ترک سازی مردمان قفقاز و ایرانی ها می نویسد:در اویل قرن یازدهم ورود قبایل اغوز ابتدا به صورت گروه های کوچک و سپس در دسته های بزرگ در دوران سلجوقیان شروع شد. در نتیجه جمعیت آذربایجان و قفقاز جنوبی ترک شدند و خصوصیاتی همچون ورود اصوات فارسی و عدم رعایت هم آوایی در بعضی کلمات وارد شده غیر ترکی در زبان ترکی آذربایجانی دیده می شود. برخی از مردم آذربایجان دارای سابقهٔ اخیر از نسبت قبیله ای ( به ایل های ترک یا کرد ) هستند. از گروه های عمدهٔ قبایل ترک که هنوز قابل تشخیص هستند، می توان به شاهسون های مشکین و اردبیل، افشار های ارومیه و صائین قلعه و بیات های ماکو اشاره کرد.
شواهد ژنتیک شناسی نشان می دهد که آذری ها از نظر نژادی شبیه همسایگان قفقازی خود هستند و در طول تاریخ آریایی زبان و ترک زبان شده اند
ترک سازی آذری ها
در زمان سلجوقیان اولین اقوام ترک به صورت عمده وارد آذربایجان شدند. مهاجرت ترک های اغوز از قسمتی از خراسان بزرگ ترکمنستان کنونی تا زمان حکومت مغولان ادامه یافت به طوری که بسیاری از نیروهای ایلخانان ترک بودند و همین موضوع از دلایل اصلی ترکیزه شدن زبان آذربایجان بود. در زمان صفویان ترک سازی آذربایجان با نفوذ قزلباشها افزایش یافت. واژه آذربایجان از واژه کهن ولایت �آتورپاتکان� مشتق شده و بیانگر این است که با تغییر زبان، اسامی محلی هر چند با تغییرات اندکی از ترک سازی جدا ماندند.
منابع ها. https://www. ncbi. nlm. nih. gov/pmc/articles/PMC3399854/
https://brill. com/view/journals/ic/15/1 - 2/article - p73_4. xml
. ganj - old. irandoc. ac. ir ( به انگلیسی ) . Archived from the original on 17 June 2018. Retrieved 2018 - 06 - 17.
