اَدیب نیشابوری، محمدتقی (۱۲۷۷ـ مشهد ۱۳۵۵ش)
شاعر، ادیب و مدرس ادبیات عربی و فارسی. تحصیلاتش را نخست در زادگاهش نیشابور آغاز کرد، و سپس در مشهد ادامه داد و به محضر عبدالجواد ادیب نیشابوری (ادیب اول) راه یافت و از شاگردان خاص او شد و از این رو به ادیب ثانی مشهور گردید. تبحر او در ادب عربی و تدریس آن بود و به ویژه کتاب های مغنی و مطول و نیز معلقات سبع و مقامات حریری و بدیع الزمان را درس می داد. در اواخر عمر مدرس رسمی آستان قدس رضوی بود. ادیب در سرودن اشعار فارسی و عربی متبحر بود و مجموعه آن ها در دیوان شعر او گرد آمده است. برخی از آثارش عبارت اند از: اسرارالادب؛ آرایش سخن و تاریخ ادبیات ایران و عرب.
شاعر، ادیب و مدرس ادبیات عربی و فارسی. تحصیلاتش را نخست در زادگاهش نیشابور آغاز کرد، و سپس در مشهد ادامه داد و به محضر عبدالجواد ادیب نیشابوری (ادیب اول) راه یافت و از شاگردان خاص او شد و از این رو به ادیب ثانی مشهور گردید. تبحر او در ادب عربی و تدریس آن بود و به ویژه کتاب های مغنی و مطول و نیز معلقات سبع و مقامات حریری و بدیع الزمان را درس می داد. در اواخر عمر مدرس رسمی آستان قدس رضوی بود. ادیب در سرودن اشعار فارسی و عربی متبحر بود و مجموعه آن ها در دیوان شعر او گرد آمده است. برخی از آثارش عبارت اند از: اسرارالادب؛ آرایش سخن و تاریخ ادبیات ایران و عرب.