اَدیب سُلطانی، میر شمس الدین (بروجرد ۱۳۱۰ش)
اَدیب سُلطانی، میر شمس الدین
مترجم، ویراستار، زبان شناس، ریاضی دان، پزشک، و نقاش ایرانی. فرزند زین العابدین، رئیس معارف و صنایع مستظرفۀ بروجرد، و بتول، شاعر متخلص به صبور. تحصیلات خود را تا پایان دورۀ متوسطه در تهران گذراند. تحصیل در رشتۀ حقوق را ناتمام رها کرد و پزشکی خواند، اما به سبب فعالیت های سیاسیِ چپ، پس از چند سال وقفه دانشنامۀ دکتری طب را از دانشگاه تهران دریافت کرد. در انجمن ایران و امریکا و چند مؤسسۀ فرهنگی دیگر زبان انگلیسی تدریس کرد. در ۱۳۴۲، با استفاده از بورس تحصیلیِ دولت اتریش، به وین رفت و تحقیقات تخصصی خود را در زمینۀ پزشکی ادامه داد. در ۱۳۴۷ به ایران بازگشت و در مؤسسۀ انتشارات فرانکلین مشغول به کار شد. او در زمینه های متنوعی فعالیت کرده است: ۱. زبان شناسی، که به ویژه در مورد ریشه شناسی واژگان فارسی و شناخت و احیای وندهای زبان های باستان و میانۀ فارسی برای کمک به واژه سازی و برابرگزینی واژگان بیگانه فعالیت کرده است. نمونه هایی از این فعالیت در فصل راهنمای آماده ساختن کتاب و ترجمه های وی، ازجمله سنجش خرد ناب از کانت و منطق ارسطو آمده است؛ ۲. ترجمه، که حاصل آشنایی وی با زبان های متعددی چون انگلیسی، فرانسه، ایتالیایی، اسپانیایی، لاتین، یونانی، روسی، عبری، چینی، ارمنی است و همۀ ترجمه های وی از متن اصلی صورت گرفته است: سنجش خرد ناب از کانت (۱۳۶۲)؛ بنیادهای منطق نگریک از هیلبرت و ویلهلم آکرمان (۱۳۶۲)؛ جستارهای فلسفی از برتراند راسل (۱۳۶۳)؛ رسالۀ منطقی ـ فلسفی از ویتگنشتاین (۱۳۷۱)؛ ریچارد سوم از شکسپیر (۱۳۷۹)؛ منطق ارسطو (ارگانون) (۱۳۷۸)؛ ۳. ویرایش، که در این زمینه کتاب راهنمای آماده ساختن کتاب (۱۳۶۵) مفصل ترین اثر در زمینۀ ویرایش است و کتاب درآمدی بر چگونگی شیوۀ خط فارسی (۱۳۵۴) در زمینۀ آشنایی با خط های کهن فارسی و رسم الخط امروزی و مجموعه ای از اطلاعات دربارۀ خط و املای فارسی است؛ ۴. منطق و ریاضی، که در این موضوع دو کتاب پژوهشی در پیرامون مسئلۀ تصمیم در منطق (۱۳۷۳) و رسالۀ وین: بازنمود و سنجش مکتب فلسفی تحصل گروی منطقی یا آروین گروی منطقیِ حلقۀ وین (۱۳۵۹)؛ ۵. نقاشی، که شیوۀ او عمدتاً پرتره و غالباً با خودکار روی کاغذ یا رایانه است. نمایشگاهی از آثار وی در ۱۳۶۵ برگزار شد.
اَدیب سُلطانی، میر شمس الدین
مترجم، ویراستار، زبان شناس، ریاضی دان، پزشک، و نقاش ایرانی. فرزند زین العابدین، رئیس معارف و صنایع مستظرفۀ بروجرد، و بتول، شاعر متخلص به صبور. تحصیلات خود را تا پایان دورۀ متوسطه در تهران گذراند. تحصیل در رشتۀ حقوق را ناتمام رها کرد و پزشکی خواند، اما به سبب فعالیت های سیاسیِ چپ، پس از چند سال وقفه دانشنامۀ دکتری طب را از دانشگاه تهران دریافت کرد. در انجمن ایران و امریکا و چند مؤسسۀ فرهنگی دیگر زبان انگلیسی تدریس کرد. در ۱۳۴۲، با استفاده از بورس تحصیلیِ دولت اتریش، به وین رفت و تحقیقات تخصصی خود را در زمینۀ پزشکی ادامه داد. در ۱۳۴۷ به ایران بازگشت و در مؤسسۀ انتشارات فرانکلین مشغول به کار شد. او در زمینه های متنوعی فعالیت کرده است: ۱. زبان شناسی، که به ویژه در مورد ریشه شناسی واژگان فارسی و شناخت و احیای وندهای زبان های باستان و میانۀ فارسی برای کمک به واژه سازی و برابرگزینی واژگان بیگانه فعالیت کرده است. نمونه هایی از این فعالیت در فصل راهنمای آماده ساختن کتاب و ترجمه های وی، ازجمله سنجش خرد ناب از کانت و منطق ارسطو آمده است؛ ۲. ترجمه، که حاصل آشنایی وی با زبان های متعددی چون انگلیسی، فرانسه، ایتالیایی، اسپانیایی، لاتین، یونانی، روسی، عبری، چینی، ارمنی است و همۀ ترجمه های وی از متن اصلی صورت گرفته است: سنجش خرد ناب از کانت (۱۳۶۲)؛ بنیادهای منطق نگریک از هیلبرت و ویلهلم آکرمان (۱۳۶۲)؛ جستارهای فلسفی از برتراند راسل (۱۳۶۳)؛ رسالۀ منطقی ـ فلسفی از ویتگنشتاین (۱۳۷۱)؛ ریچارد سوم از شکسپیر (۱۳۷۹)؛ منطق ارسطو (ارگانون) (۱۳۷۸)؛ ۳. ویرایش، که در این زمینه کتاب راهنمای آماده ساختن کتاب (۱۳۶۵) مفصل ترین اثر در زمینۀ ویرایش است و کتاب درآمدی بر چگونگی شیوۀ خط فارسی (۱۳۵۴) در زمینۀ آشنایی با خط های کهن فارسی و رسم الخط امروزی و مجموعه ای از اطلاعات دربارۀ خط و املای فارسی است؛ ۴. منطق و ریاضی، که در این موضوع دو کتاب پژوهشی در پیرامون مسئلۀ تصمیم در منطق (۱۳۷۳) و رسالۀ وین: بازنمود و سنجش مکتب فلسفی تحصل گروی منطقی یا آروین گروی منطقیِ حلقۀ وین (۱۳۵۹)؛ ۵. نقاشی، که شیوۀ او عمدتاً پرتره و غالباً با خودکار روی کاغذ یا رایانه است. نمایشگاهی از آثار وی در ۱۳۶۵ برگزار شد.