اَدیب خوانساری، اسماعیل (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۶۱ش)
اَدیب خوانساری، اسماعیل
خوانندۀ ایرانی و مدرّس ردیف آوازی موسیقی ایران. در آواز، شاگرد عندلیب گلپایگانی (تولایی)، و سید عبدالرحیم اصفهانی، و در ردیف سازی شاگرد حسین خان اسماعیل زاده بود؛ البته، از صفحات سید حسین طاهرزاده نیز بهره گرفته است. فعالیت هنری را از سال های ۱۳۰۰ش، در ابتدا با نام اسماعیل نکیسا و سپس با نام ادیب خوانساری، شروع کرد که تا اوایل دهۀ ۱۳۴۰ ادامه داشت. از بزرگ ترین خوانندگان در موسیقی ردیف دستگاهی است و روش او حاکی از انتقال مکتب آواز اصفهان با لحن و لهجۀ مکتب تهران است. ازجمله فعالیت های هنری اوست: اجرای کنسرت های خصوصی و عمومی در اصفهان و تهران، ضبط دو دوره صفحه، خواندن در تئاتر، فعالیت پراکنده در رادیو، تدریس خصوصی آواز در دو دهۀ آخر زندگی اش و ضبط ردیف های اختصاصی خود در دهۀ آخر عمر، با همراهی تار ابراهیم سرخوش. نوارها و صفحاتی از آواز او با همراهی ساز هنرمندانی چون علی تجویدی، حسین یاحقی و پرویز یاحقی، ویولن؛ مرتضی محجوبی، پیانو؛ ارسلان درگاهی و احمد عبادی و ابوالحسن صبا، سه تار؛ حسن کسایی، نی؛ حسین تهرانی، تنبک؛ عبدالحسین شهنازی، لطف الله مجد، جلیل شهناز و محمدرضا لطفی، تار؛ ضبط شده است. شهرت آواز او به سبب استواری جملات برگزیده، تلفیق صحیح کلام و موسیقی، لحن پخته و تحریرهای بدیع، برخورداری از فرهنگ خوانندگی و رعایت سطح عالی زیبا شناختی است.
اَدیب خوانساری، اسماعیل
خوانندۀ ایرانی و مدرّس ردیف آوازی موسیقی ایران. در آواز، شاگرد عندلیب گلپایگانی (تولایی)، و سید عبدالرحیم اصفهانی، و در ردیف سازی شاگرد حسین خان اسماعیل زاده بود؛ البته، از صفحات سید حسین طاهرزاده نیز بهره گرفته است. فعالیت هنری را از سال های ۱۳۰۰ش، در ابتدا با نام اسماعیل نکیسا و سپس با نام ادیب خوانساری، شروع کرد که تا اوایل دهۀ ۱۳۴۰ ادامه داشت. از بزرگ ترین خوانندگان در موسیقی ردیف دستگاهی است و روش او حاکی از انتقال مکتب آواز اصفهان با لحن و لهجۀ مکتب تهران است. ازجمله فعالیت های هنری اوست: اجرای کنسرت های خصوصی و عمومی در اصفهان و تهران، ضبط دو دوره صفحه، خواندن در تئاتر، فعالیت پراکنده در رادیو، تدریس خصوصی آواز در دو دهۀ آخر زندگی اش و ضبط ردیف های اختصاصی خود در دهۀ آخر عمر، با همراهی تار ابراهیم سرخوش. نوارها و صفحاتی از آواز او با همراهی ساز هنرمندانی چون علی تجویدی، حسین یاحقی و پرویز یاحقی، ویولن؛ مرتضی محجوبی، پیانو؛ ارسلان درگاهی و احمد عبادی و ابوالحسن صبا، سه تار؛ حسن کسایی، نی؛ حسین تهرانی، تنبک؛ عبدالحسین شهنازی، لطف الله مجد، جلیل شهناز و محمدرضا لطفی، تار؛ ضبط شده است. شهرت آواز او به سبب استواری جملات برگزیده، تلفیق صحیح کلام و موسیقی، لحن پخته و تحریرهای بدیع، برخورداری از فرهنگ خوانندگی و رعایت سطح عالی زیبا شناختی است.