ادی ون هیلن ( به انگلیسی: Eddie Van Halen ) ( زادهٔ ۲۶ ژانویه ۱۹۵۵–درگذشته ۶ اکتبر ۲۰۲۰ ) آهنگ ساز و گیتاریست هلندی بود. [ ۲] [ ۳]
ادی ون هیلن را که بیشتر به عنوان نوازنده و بنیانگذار گروه راک ون هیلن شناخته می شود، از بزرگ ترین و بااستعدادترین نوازندگان گیتار الکتریک قرن بیستم می دانند. [ ۲]
پدرش ژان ون هیلن نوازنده ساکسفون و کلارینت بود و مادرش یوژنیا تبار اندونزیایی داشت. [ ۴] نام کامل اِدی، ادوارد لودویگ ون هیلن است که بخش میانی آن برگرفته از اسم لودویگ وان بتهوون است. خود ون هیلن نیز بعدها این رویه نام گذاری را ادامه داد و زمانی که صاحب فرزند پسری شد او را ولفگانگ نام گذارد ( برگرفته از نام ولفگانگ آمادئوس موتزارت ) .
در اوایل دهه ۶۰ میلادی خانواده اش به آمریکا مهاجرت کردند و در پاسادینای کالیفرنیا اقامت گزیدند. در همین سال ها بود که به همراه برادر بزرگترش اَلکس به فراگیری پیانو پرداخت. [ ۲] او مدتی بعد به نواختن درامز روی آورد و سرانجام گیتار را به عنوان ساز اصلی اش انتخاب کرد. تمرین های پیوسته دو برادر و آشنایی آن ها با دیوید لی راث در سال های بعد، به تشکیل گروه ون هیلن انجامید. [ ۵]
مجله رولینگ استون در سال ۲۰۱۰ و در رده بندی ۱۰۰ گیتاریست برتر تمامی دوران، ادی ون هیلن را در رتبه ۷۰ قرار داد[ ۶] و در سال ۲۰۱۵ او را با ۶۲ پله صعود، پس از جیمی هندریکس، اریک کلپتون، جیمی پیج، کیث ریچارد، جف بک، بی. بی. کینگ و چاک بری، در رتبه هشتم جای داد. [ ۷]
در سال ۱۹۸۲، ادی ون هیلن در تک آهنگ «بزن به چاک» اثر مایکل جکسون که جایزه گرمی «بهترین تک آهنگ سال» را برنده شد، تک نوازی گیتار الکتریک را برعهده داشت.
ون هیلن را می توان یکی از تأثیرگذارترین نوازندگان گیتار الکتریک به شمار آورد که در تکامل شیوه نوازندگی با این ساز نقش به سزایی ایفا کرد. تپینگ[ ۸] دو دستی تکنیکی ست که توسط او ابداع شد و امروزه نوازندگان بیشماری در سبک های راک و متال از این تکنیک استفاده می کنند. [ ۵] او همچنین در تکامل بخشیدن به آرتیفیشال هارمونیکس، [ ۹] ترمولو پیکینگ[ ۱۰] و ویبراتو نقش بزرگی ایفا کرده است.
سازهای اصلی او یک گیتار قرمز رنگ دست ساز ( بوسیله خودش ) با نام فرنکن استرت و یک میوزیک من ( سری اختصاصی خودش با نام ارنی بال ) هستند. او همچنین از گیتارهای کرامر ( سری اختصاصی خودش با نام فرانکن اشتین ) ، آیبانز ( سری دسترایر ) ، پیوی ( سری اختصاصی خودش با نام ولفگانگ ) و شارول ( سری آرت ) استفاده می کند. ادی ون هیلن نشان تجاری مخصوص خودش با نام EVH را دارد که تولیدکننده گیتار، لوازم جانبی آن و اَمپلی فایرهای ای. وی. اچ است. [ ۱۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفادی ون هیلن را که بیشتر به عنوان نوازنده و بنیانگذار گروه راک ون هیلن شناخته می شود، از بزرگ ترین و بااستعدادترین نوازندگان گیتار الکتریک قرن بیستم می دانند. [ ۲]
پدرش ژان ون هیلن نوازنده ساکسفون و کلارینت بود و مادرش یوژنیا تبار اندونزیایی داشت. [ ۴] نام کامل اِدی، ادوارد لودویگ ون هیلن است که بخش میانی آن برگرفته از اسم لودویگ وان بتهوون است. خود ون هیلن نیز بعدها این رویه نام گذاری را ادامه داد و زمانی که صاحب فرزند پسری شد او را ولفگانگ نام گذارد ( برگرفته از نام ولفگانگ آمادئوس موتزارت ) .
در اوایل دهه ۶۰ میلادی خانواده اش به آمریکا مهاجرت کردند و در پاسادینای کالیفرنیا اقامت گزیدند. در همین سال ها بود که به همراه برادر بزرگترش اَلکس به فراگیری پیانو پرداخت. [ ۲] او مدتی بعد به نواختن درامز روی آورد و سرانجام گیتار را به عنوان ساز اصلی اش انتخاب کرد. تمرین های پیوسته دو برادر و آشنایی آن ها با دیوید لی راث در سال های بعد، به تشکیل گروه ون هیلن انجامید. [ ۵]
مجله رولینگ استون در سال ۲۰۱۰ و در رده بندی ۱۰۰ گیتاریست برتر تمامی دوران، ادی ون هیلن را در رتبه ۷۰ قرار داد[ ۶] و در سال ۲۰۱۵ او را با ۶۲ پله صعود، پس از جیمی هندریکس، اریک کلپتون، جیمی پیج، کیث ریچارد، جف بک، بی. بی. کینگ و چاک بری، در رتبه هشتم جای داد. [ ۷]
در سال ۱۹۸۲، ادی ون هیلن در تک آهنگ «بزن به چاک» اثر مایکل جکسون که جایزه گرمی «بهترین تک آهنگ سال» را برنده شد، تک نوازی گیتار الکتریک را برعهده داشت.
ون هیلن را می توان یکی از تأثیرگذارترین نوازندگان گیتار الکتریک به شمار آورد که در تکامل شیوه نوازندگی با این ساز نقش به سزایی ایفا کرد. تپینگ[ ۸] دو دستی تکنیکی ست که توسط او ابداع شد و امروزه نوازندگان بیشماری در سبک های راک و متال از این تکنیک استفاده می کنند. [ ۵] او همچنین در تکامل بخشیدن به آرتیفیشال هارمونیکس، [ ۹] ترمولو پیکینگ[ ۱۰] و ویبراتو نقش بزرگی ایفا کرده است.
سازهای اصلی او یک گیتار قرمز رنگ دست ساز ( بوسیله خودش ) با نام فرنکن استرت و یک میوزیک من ( سری اختصاصی خودش با نام ارنی بال ) هستند. او همچنین از گیتارهای کرامر ( سری اختصاصی خودش با نام فرانکن اشتین ) ، آیبانز ( سری دسترایر ) ، پیوی ( سری اختصاصی خودش با نام ولفگانگ ) و شارول ( سری آرت ) استفاده می کند. ادی ون هیلن نشان تجاری مخصوص خودش با نام EVH را دارد که تولیدکننده گیتار، لوازم جانبی آن و اَمپلی فایرهای ای. وی. اچ است. [ ۱۱]
wiki: ادی ون هیلن