اَدویه، جزایر (Spice Islands)(یا: جزایر مولوک؛ مولوکاز؛ مالوکو؛ به هندی مولوکن) مجمع الجزایر و استانی در شرق جمهوری اندونزی، مرکب از ده ها جزیرۀ کوچک و بزرگ در میان جزیرۀ سلب و گینۀ نو. ۷۴,۵۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۲,۰۹۴,۷۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۵). معروف ترین این جزایر عبارت اند از هالماهِرا، سرام، بورو، آمبون، ترناته، آرو و باندا. بندر آمبون بزرگ ترین شهر و مرکز این مجمع الجزایر است. بسیاری از اهالی این استان مسیحی کاتولیک اند. مجمع الجزایر مزبور در ۱۵۱۲م به تصرف پرتغالی ها درآمد. آنتونیو دوبریتو در ۱۵۲۲م قلعۀ ترناته را ساخت و آنتونیو گالوایو از ۱۵۳۶ تا ۱۵۴۰م قدرت کشور پرتغال را به طور کامل در این مجمع الجزایر برقرار کرد. سلطان خیرون، پادشاه ترناته، در ۱۵۷۰م به دست پرتغالی ها کشته شد، اما در شورش مردم ترناته، به رهبری باب الله، فرزند سلطان خیرون و جانشین او، (۱۵۷۰ـ۱۵۸۴م) پرتغالی ها از ترناته خارج شدند (۱۵۷۴م) و چهار سال بعد قلعه ای در جزیرۀ تیدوره ساختند. هلندی ها از ۱۶۰۵ تا ۱۶۲۱م جزایر ادویه را از تصرف پرتغالی ها خارج کردند. در طول قرن ۱۷م چندین جنگ بزرگ در این مجمع الجزایر روی داد که یکی از آخرین آن ها از ۱۶۷۹ تا ۱۶۸۳م بود و با تسلیم کامل دولت ترناته به سود هلند خاتمه یافت. بخش جنوبی این مجمع الجزایر در ۱۹۴۹ کوشید با جنگ های فرقه ای، که تا سال ۲۰۰۰ ادامه داشت، از جمهوری تازه استقلال یافتۀ اندونزی جدا شود. نبرد مذهبی در جزایر ادویه، در ژوئیۀ سال ۲۰۰۰، رهبران مسیحی را بر آن داشت تا خواستار مداخلۀ سازمان ملل متحد شوند، اما عبدالرحمان وحید، رئیس جمهوری اندونزی، به رغم انتقادهای فزاینده، با این میانجیگری مخالفت کرد.
wikijoo: ادویه،_جزایر