ادوین بورینگ

ادوین بورینگ (1886-1968) (Edwin Boring)
(با نام کامل: ادوین گاریگ (گری)بورینگ)روان شناس تجربی،و استاد روان شناسی در دانشگاهکلارک و دانشگاه هاروارد امریکا، که بعدها یکی از نخستین مورخان روان شناسی شد.چنان محترمبود و تأثیر عمیقی بر روان شناسی داشتکه رابرت یرکسزمانی بهاو لقب"آقای روان شناسی" داده بود. دانش آموزان بسیاری نیزتربیت کرد که همچون خودش در حوزۀ روان شناسی بسیار تأثیرگذار بودند (مانند: استنلی اسمیت استیونس) اویکی از عوامل برجسته در روان شناسی دانشگاهی بود.
به مدت 27 سال در دانشگاه هاروارد روان شناسی تدریس کرد. در 1956، دانشگاه کلارک به او مدرک افتخاری داد.
طبق گزارش منتشر شده در مجلۀ علمی انجمن روان شناسی امریکا در سال 2002، او در رتبۀ 93 برترین و مطرح ترین روان شناسان قرن بیستم (در کنار افرادی همچون جان_دیویی، آموس تورسکی و ویلهلم_وونت) قرار گرفته است.در 1928، رئیس انجمن روان شناسی امریکا شد.
اودر 23 اکتبر 1886 در فیلادلفیا، پنسیلوانیا متولد شد و در یک خانوادۀ کوئیکر علاقه مند به علم رشد یافت. پدرش داروفروش و عضو کلیسای موراوی بود. مادرش در یک خانوادۀ کوئیکر بزرگ شده بود. خواهر بزرگ ترش آلیس میدلتون بورینگ، جانورشناسبود. ادوین در کودکیمجذوب برق شد و تصمیم گرفت برای تحصیل در رشتۀ مهندسی برق در دانشگاه درس بخواند. همین تصمیم را نیز اجرا کرد و در 1904 وارد دانشگاه کورنل شد و مهندسی برق خواند. در 1908 مدرک کارشناسی ارشد این رشته راگرفت و سپس در شرکت فولادِ بتلهم در پنسیلوانیا مشغول به کار شد.
پس از یک سال کار در آن شرکتو یک سال دیگر تدریس علوم در مدرسۀکلیسای موراوی، در 1910 برای کسب مدرک کارشناسی ارشد در رشتۀ فیزیکبه دانشگاه کورنل بازگشت،اما به جای آن به دنیای روان شناسی کشیده شد.
در 1920،منصبیدر هاروارد به او پیشنهاد شد، همچنین موقعیتی نیز برای ادامۀ کار با رابرت یرکسدر مینه سوتا. اما او هاروارد را انتخاب کرد، زیرا معتقد بود که آن جا نیاز بیشتری به او دارند.وی مأموریت یافت تا روان شناسی هاروارد را از دست فلاسفه رها سازد و روان شناسی را به یک علم قابل احترام و آبرومند تبدیل کند.اما در تابستان و پیش از آن که او در هاروارد شروع به کار کند، جیاستنلی هال، رئیس دانشگاه کلارک، به او پیشنهاد داد به مدت سه سال در مقام استاد روان شناسی تجربی مشغول به کار شود و وعده داد که اگر کارش رضایت بخش باشد، در آن مقام دائمی شود.او نیز پذیرفت. اما طی ترس_سرخکه اتوود او را متهم کرد که بلشویک است و باعث ترغیب رادیکالیسمدر کلارک می شود، مناقشات بالا گرفت. و در شرایطی که او در انتظار بازگشت به کلارک بود، همزمان یک پیشنهاد دیگرازدانشگاه هاروارد برای تصدی پست استادیار دانشگاه و نیز از دانشگاه استنفورد برای استاد تمامبا حقوق بالاتردریافت کرد. در شرایطی که او مردد بود کدام را انتخاب کند، استنفورد از پیشنهادش صرف نظر کرد و بورینگ همان پیشنهاد هاروارد را پذیرفت. امادوران تصدی او در هاروارد پیش از آن که آغاز شود، به پایان رسید، چرا که در تصادف خودرو زخمی شد، جمجمه اش شکست و مجبور شد شش هفته در بیمارستان بماند. در پی آن، دچار فراموشی موقت نیز شد.
در 1914، باهمکار روان شناس اش، لوسی مِی دِی،ازدواج کرد. آن ها صاحب چهار فرزند شدند.
او به عنوان دبیر نهمین کنگرۀ بین المللی روان شناسی در 1929 و رئیس افتخاری هفدهمین کنگرۀ بین المللی روان شناسی در 1963 خدمت کرد. بنیانگذار و اولین سردبیر مجلۀ علمی بسیار تأثیرگذار روان شناسی معاصر بود.
در 1959، انجمن روان شناسی امریکا از او با مدال طلاتقدیر کرد.
از جمله کتاب های اوست: تاریخچۀ روان شناسی تجربی؛ابعاد جسمی هشیاری؛مبانی روان شناسی؛ تاریخ، روان شناسی، و علم: مقالات منتخب.
منابع:
https://en.wikipedia.org/wiki/Edwin_Boring
https://psychology.fas.harvard.edu/people/edwin-g-boring
https://www.britannica.com/biography/Edwin-G-Boring
https://www.encyclopedia.com/people/medicine/psychology-and-psychiatry-biographies/edwin-garrigues-boring
https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Edwin_G._Boring