ادولف مایر

آدولف مایر. آدولف ادوارد مایر ( ۹ اوت ۱۸۴۳ – ۲۵ دسامبر ۱۹۴۲ ) شیمی دان کشاورزی اهل آلمان بود که کارهایش در زمینه بیماری موزائیک تنباکو منجر به کشف ویروس و به خصوص ویروس موزائیک تنباکو گشت. مایر در سال ۱۸۴۳ در خانوادهٔ یک معلم دبیرستان در شهر اولدنبورگ به دنیا آمد. مادرش دختر یک شیمیدان معروف آلمانی به نام لئوپولد گملین بود. از سال ۱۸۶۰ تا ۱۸۶۲، وی به تحصیل ریاضی و شیمی در مؤسسه فناوری کارلسروهه پرداخت. در ۱۸۶۲ به دانشگاه هایدلبرگ رفت و مدرک پی اچ دی خود را در شیمی، ریاضی و فیزیک دریافت نمود. در ۱۸۷۹ مایر رهبری یک گروه تحقیقات کشاورزی را در واخنینگن هلند عهده دار بود. کشاورزان از وی خواستند تا روی بیماری های مخصوص گیاه تنباکو کار کند. مایر در ۱۸۸۶ مقاله ای دربارهٔ بیماری که آن را بیماری موزائیک تنباکو گذاشته بود، منتشر کرد و در آن علائم بیماری را توضیح داد. [ ۱] وی نشان داد که این بیماری از طریق تلقیح شیره گیاهان آلوده به گیاهان سالم قابل انتقال است. در آن زمان تصور می شد که این بیماری توسط باکتری ها یا سموم بسیار کوچک گسترش می یابد، اما چند سال بعد ویروس موزائیک توتون و تنباکو ( TMV ) عامل آن شناخته شد. مایر از میکروسکوپ نوری برای یافتن قارچ یا باکتری موجود در شیرهٔ آلوده استفاده کرد اما چیزی نیافت. زیرا این ویروس بسیار کوچک تر از آن است که با میکروسکوپ نوری دیده شود. مایر هنوز فکر کی کرد که که عامل عفونی نوعی باکتری است و به اشتباهاً ادعا می می کرد که می تواند با استفاده از کاغذ فیلتر در چندین تکرار شیره «تصفیه شده» را از شیره آلوده را بدست آورد. آزمایش های فیلتراسیون با فیلتر چمبرلند در سال ۱۸۹۲ توسط دیمیتری ایوانفسکی و در سال ۱۸۹۸ توسط مارتینوس بایرینک تکرار شد و نشان داده شد که عامل این بیماری درواقع غیرقابل فیلترشدن است. مارتینوس بایرینک برای اولین بار واژه ویروس را به کاربرد تا به ماهیت غیرباکتریایی این بیماری اشاره کند. ویروس موزائیک تنباکو اولین ویروس بود که در سال ۱۹۳۵ تبلور یافت. اقدامات پیشرو مایر زمینه ساز کشف ویروس و ایجاد علم ویروس شناسی بود. [ ۲] [ ۳]

آدولف مایر (روان پزشک). آدولف مایر ( ۱۳ سپتامبر ۱۸۶۶ – ۱۷ مارس ۱۹۵۰ ) اولین روانپزشکی بود که رئیس بیمارستان جانز هاپکینز ( ۱۹۱۰–۱۹۴۱ ) شد. او رئیس انجمن روانپزشکی آمریکا در ۱۹۲۷–۲۸ و یکی از با نفوذترین چهره های روانپزشکی در نیمه اول قرن بیستم نیز بود. [ ۱] تمرکز کارهای او بیشتر بر روی جمع آوری جزئیات تاریخچه بیماران بود. همچنین او یکی از نظریه پردازان رشتهٔ کاردرمانی بود که تأثیر بسیاری بر فلسفهٔ رشتهٔ کاردرمانی داشت.