ادموند رابرا

ادموند رابرا ( انگلیسی: Edmund Rubbra؛ /ˈrʌbrə/ ؛ ۲۳ مهٔ ۱۹۰۱ – ۱۴ فوریهٔ ۱۹۸۶ ) آهنگساز و موسیقی دان اهل بریتانیا بود.
ادموند رابرا آثار سازی ( بی کلام ) و آوازی فراوانی برای تک نوازان، نوازندگان مجلسی و گروه های کر و ارکستر ساخت. او مورد احترام بسیاری از نوازندگان هم عصر خود بود و در اواسط قرن بیستم در اوج شهرتش بود. معروف ترین قطعات او یازده سمفونی است که از او به جا مانده است. وی در دوره ای فعالیت داشت که بسیاری از آهنگسازان موسیقی دوازده نغمه ای می نوشتند، اما رابرا تصمیم گرفت که ترانه ها و آهنگ های خودش به این سیاق نباشد. در عوض او سبک متمایز خودش را ابداع کرد. کارهای بعدی او مانند کارهای پیشینش در میان علاقمندان به موسیقی محبوب نبود، اگرچه او هرگز احترام همکارانش را از دست نداد. در مجموع آثار او امروزه کمتر از آنچه انتظار می رفت، مورد تجلیل قرار می گیرد. برادر او آرتور رابرا یک مهندس بود.
رابرا دانش آموختهٔ دانشگاه ریدینگ و کالج سلطنتی موسیقی لندن و از شاگردان گوستاو هولست در هر دو دانشگاه بود. [ ۶] خودش پس از جنگ استاد رشته موسیقی در دانشگاه آکسفورد شد. دانشگاه دورام در سال ۱۹۴۹ به او دکترای افتخاری اعطا کرد. [ ۷] کریستوفر گانینگ یکی از شاگردان او بود.