آدم های گربه ای. مردمان گربه ای ( انگلیسی: Cat People ) فیلمی در ژانر ترسناک، فانتزی، و نوآر به کارگردانی ژاک تورنر است که در سال ۱۹۴۲ منتشر شد.
• سیمون سیمون
• کنت اسمیت
• تام کانوی
• جین رندالف
• جک هولت
• الک کریگ
• آلن نیپی یر
• الیزابت راسل
• ترزا هریس
• جیلدو بوچی
• سیمون سیمون
• کنت اسمیت
• تام کانوی
• جین رندالف
• جک هولت
• الک کریگ
• آلن نیپی یر
• الیزابت راسل
• ترزا هریس
• جیلدو بوچی
wiki: آدم های گربه ای
آدم های گربه ای (خاموش کردن آتش). «آدم های گربه ای ( خاموش کردن آتش ) » ( انگلیسی: Cat People ( Putting Out Fire ) ) ترانه ای است که به دست خواننده - ترانه سرای انگلیسی دیوید بویی ضبط شده است. در حالی که این ترانه قطعهٔ هم نام با فیلم ترسناک آدم های گربه ای است، بویی پس از اینکه کارگردان پل شریدر درصددِ همکاری، با او ارتباط برقرار کرد، در ساخت این قطعه دخیل شد. این ترانه در ژوئیهٔ ۱۹۸۱ در استودیوی مانتن در مونتروی سوئیس ضبط شد. بویی متن ترانه که بازتاب فیلم بود را نوشت، در حالی که تهیه کنندهٔ ایتالیایی جورجو مورودر موسیقی آن را ساخت که فقط بر دو تغییر آکورد محوریت دارد.
این ترانه در آوریل ۱۹۸۲ به وسیلهٔ ناشر مورودر، یعنی ام سی ای رکوردز به عنوان تک آهنگ منتشر و در ویرایش های مختلف بین نسخه های ۷ اینچی و ۱۲ اینچی، در کنار ویرایش های سایر کشورها موجود شد. این ترانه در آلبوم موسیقی متن فیلم نیز قرار گرفت. این تک آهنگ موفقیتی تجاری بود و در بریتانیا و ایالات متحده وارد جدول شد و در نیوزیلند، سوئد، نروژ و فنلاند در صدر جدول قرار گرفت. این ترانه یکی از بهترین ضبط های بویی در دههٔ ۱۹۸۰ در نظر گرفته می شود. این ترانه از آن زمان در آلبوم های گردآوری شدهٔ متعددی قرار گرفته و در سال ۲۰۱۷ برای گنجاندن در مجموعه جعبه ای حرفه ای جدید در شهری جدید ( ۱۹۷۷–۱۹۸۲ ) بازسازی شد.
بویی که از ضبط اولیه ناراضی بود، این ترانه را برای پانزدهمین آلبوم استودیویی خود بیا برقصیم ( ۱۹۸۳ ) دوباره ساخت و آن را در دسامبر ۱۹۸۲ در استودیوی پاور استیشن در نیویورک ضبط کرد. با تهیه کنندگی نیل راجرز، عضو گروه شیک و گیتارنوازی اصلی استیوی ری وان، گیتاریست بلوز، بازسازی خشن تر است. علیرغم اینکه به دلیل موفقیت آلبوم مادر، این نسخه شناخته شده تر است، برخی از منتقدان ترجیح داده اند که به ضبط اصلی اولویت بدهند. این بازسازی در سال ۲۰۱۸ به عنوان بخشی از مجموعهٔ جعبه ای دوست داشتن بیگانه ( ۱۹۸۳–۱۹۸۸ ) بازسازی شد.
نسخهٔ اصلی «آدم های گربه ای» به عنوان یکی از بهترین ضبط های بویی در دههٔ ۱۹۸۰ مورد تحسین قرار گرفته است. [ ۱] این ترانه در زمان انتشار نظرات مثبتی از سوی منتقدان داشت. [ ۲] رابرت هیلبرن در لس آنجلس تایمز از اجرای آواز بویی به عنوان یکی از بهترین های او «در سال های اخیر» ستایش کرد. [ ۳] کریس جرارد از پاپ مترز با مرور بازسازی اصلی به عنوان بخشی از مجموعهٔ جعبه های حرفه ای جدید در شهری جدید ( ۱۹۷۷–۱۹۸۲ ) ، این ترانه را «غرق در تفکر» و یکی از «قوی ترین تک آهنگ های بویی از این دوره» توصیف کرد. [ ۴] مجلهٔ موجو در سال ۲۰۱۵ آن را به عنوان پنجاه و چهارمین قطعهٔ برتر بویی معرفی کرد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین ترانه در آوریل ۱۹۸۲ به وسیلهٔ ناشر مورودر، یعنی ام سی ای رکوردز به عنوان تک آهنگ منتشر و در ویرایش های مختلف بین نسخه های ۷ اینچی و ۱۲ اینچی، در کنار ویرایش های سایر کشورها موجود شد. این ترانه در آلبوم موسیقی متن فیلم نیز قرار گرفت. این تک آهنگ موفقیتی تجاری بود و در بریتانیا و ایالات متحده وارد جدول شد و در نیوزیلند، سوئد، نروژ و فنلاند در صدر جدول قرار گرفت. این ترانه یکی از بهترین ضبط های بویی در دههٔ ۱۹۸۰ در نظر گرفته می شود. این ترانه از آن زمان در آلبوم های گردآوری شدهٔ متعددی قرار گرفته و در سال ۲۰۱۷ برای گنجاندن در مجموعه جعبه ای حرفه ای جدید در شهری جدید ( ۱۹۷۷–۱۹۸۲ ) بازسازی شد.
بویی که از ضبط اولیه ناراضی بود، این ترانه را برای پانزدهمین آلبوم استودیویی خود بیا برقصیم ( ۱۹۸۳ ) دوباره ساخت و آن را در دسامبر ۱۹۸۲ در استودیوی پاور استیشن در نیویورک ضبط کرد. با تهیه کنندگی نیل راجرز، عضو گروه شیک و گیتارنوازی اصلی استیوی ری وان، گیتاریست بلوز، بازسازی خشن تر است. علیرغم اینکه به دلیل موفقیت آلبوم مادر، این نسخه شناخته شده تر است، برخی از منتقدان ترجیح داده اند که به ضبط اصلی اولویت بدهند. این بازسازی در سال ۲۰۱۸ به عنوان بخشی از مجموعهٔ جعبه ای دوست داشتن بیگانه ( ۱۹۸۳–۱۹۸۸ ) بازسازی شد.
نسخهٔ اصلی «آدم های گربه ای» به عنوان یکی از بهترین ضبط های بویی در دههٔ ۱۹۸۰ مورد تحسین قرار گرفته است. [ ۱] این ترانه در زمان انتشار نظرات مثبتی از سوی منتقدان داشت. [ ۲] رابرت هیلبرن در لس آنجلس تایمز از اجرای آواز بویی به عنوان یکی از بهترین های او «در سال های اخیر» ستایش کرد. [ ۳] کریس جرارد از پاپ مترز با مرور بازسازی اصلی به عنوان بخشی از مجموعهٔ جعبه های حرفه ای جدید در شهری جدید ( ۱۹۷۷–۱۹۸۲ ) ، این ترانه را «غرق در تفکر» و یکی از «قوی ترین تک آهنگ های بویی از این دوره» توصیف کرد. [ ۴] مجلهٔ موجو در سال ۲۰۱۵ آن را به عنوان پنجاه و چهارمین قطعهٔ برتر بویی معرفی کرد. [ ۵]
