آدم ربایی ترکی. آدم ربایی ترکی ( ایسلندی: Tyrkjaránið ) مجموعه ای از شبیخون دزدان دریایی شمال غرب آفریقا به قصد برده گیری بود که در تابستان ۱۶۲۷ در ایسلند رخ داد. دزدان دریایی از شهرهای الجزیره و سلا به گرینداویک، آستورلاند و جزایر وستمن حمله کردند. حدود ۵۰ نفر کشته و نزدیک به ۴۰۰ نفر اسیر و به بردگی فروخته شدند. بین ۹ تا ۱۸ سال بعد، برای بازگرداندن ۵۰ نفر باج پرداخت شد. فرمانده گروهی که از سلا شبیخون زدند، شخصی هلندی معروف به مراد رئیس بود که پس از اسارت خود به دزدی دریایی روی آورده بود.
برچسب «ترکی» ارتباطی با ترک ها ندارد بلکه به اصطلاحی عمومی برای همه مسلمانان منطقه مدیترانه اشاره داشت که اکثراً بخشی از امپراتوری عثمانی بودند. در طول قرن هفدهم، حتی مسیحیان اروپایی که به اسلام گرویده بودند «ترک» نامیده می شدند.
پس از رسیدن به الجزیره برده ها به زندان فرستاده شدند؛ که به نقل از بازگشته ها «انبوهی از مردم برای دیدن آن آدم های متفاوت آمده بودند. بسیاری از زنان آنجا، چه سیاه و چه سفید، ترحم کرده و با تکان سر اشک می ریختند و به بچه ها نان و سکه می انداختند». بسیاری پس از رسیدن به آفریقا بر اثر بیماری مردند، نزدیک به ۱۰۰ نفر به اسلام گرویدند که اکثراً جوان بودند. هشت سال بعد، ۷۰ ایسلندی هنوز مسیحی بودند. چند نامه به ایسلند رسید. از آن جمله گوتورمور هالسون، برده ای از منطقه شرقی، نامه ای در سال ۱۶۳۱ در ساحل بربر نوشته است: «بین اربابان تفاوت زیادی وجود دارد. برخی از برده ها اسیر صاحبان خوب یا بینابینی هستند، اما برخی از نگون بختان ارباب های وحشیِ ظالم و سنگدل دارند که صبح تا شب آنها را با لباس کم و غذای اندک و در بند آهنی به کار و زحمت می کشند. »
کشیشی از جزایر وستمن، به نام اولافور اِییلسون در الجزیره آزاد شد تا بتواند برای پرداخت باج پول جمع کند. او سرانجام به کپنهاگ رسید ولی جمع آوری پول بسیار کند پیش رفت. در دو نوبت، کسانی که باج را به الجزیره می بردند، خیانت کرده و پول را در تجارت به کار گرفتند. نامه ای پر درد از شرح ماجرا موجود است. اولین باج بزرگ ۹ سال پس از ربوده شدن برای ۳۴ ایسلندی از الجزایر پرداخت شد که شش نفر در راه بازگشت جان باختند. در سال ۱۶۴۵، برای هشت نفر دیگر باج پرداخت شد که به کپنهاگ بازگشتند. در مجموع، ۵۰ نفر آزادی خود را به دست آوردند، اما همه به ایسلند بازنگشتند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرچسب «ترکی» ارتباطی با ترک ها ندارد بلکه به اصطلاحی عمومی برای همه مسلمانان منطقه مدیترانه اشاره داشت که اکثراً بخشی از امپراتوری عثمانی بودند. در طول قرن هفدهم، حتی مسیحیان اروپایی که به اسلام گرویده بودند «ترک» نامیده می شدند.
پس از رسیدن به الجزیره برده ها به زندان فرستاده شدند؛ که به نقل از بازگشته ها «انبوهی از مردم برای دیدن آن آدم های متفاوت آمده بودند. بسیاری از زنان آنجا، چه سیاه و چه سفید، ترحم کرده و با تکان سر اشک می ریختند و به بچه ها نان و سکه می انداختند». بسیاری پس از رسیدن به آفریقا بر اثر بیماری مردند، نزدیک به ۱۰۰ نفر به اسلام گرویدند که اکثراً جوان بودند. هشت سال بعد، ۷۰ ایسلندی هنوز مسیحی بودند. چند نامه به ایسلند رسید. از آن جمله گوتورمور هالسون، برده ای از منطقه شرقی، نامه ای در سال ۱۶۳۱ در ساحل بربر نوشته است: «بین اربابان تفاوت زیادی وجود دارد. برخی از برده ها اسیر صاحبان خوب یا بینابینی هستند، اما برخی از نگون بختان ارباب های وحشیِ ظالم و سنگدل دارند که صبح تا شب آنها را با لباس کم و غذای اندک و در بند آهنی به کار و زحمت می کشند. »
کشیشی از جزایر وستمن، به نام اولافور اِییلسون در الجزیره آزاد شد تا بتواند برای پرداخت باج پول جمع کند. او سرانجام به کپنهاگ رسید ولی جمع آوری پول بسیار کند پیش رفت. در دو نوبت، کسانی که باج را به الجزیره می بردند، خیانت کرده و پول را در تجارت به کار گرفتند. نامه ای پر درد از شرح ماجرا موجود است. اولین باج بزرگ ۹ سال پس از ربوده شدن برای ۳۴ ایسلندی از الجزایر پرداخت شد که شش نفر در راه بازگشت جان باختند. در سال ۱۶۴۵، برای هشت نفر دیگر باج پرداخت شد که به کپنهاگ بازگشتند. در مجموع، ۵۰ نفر آزادی خود را به دست آوردند، اما همه به ایسلند بازنگشتند.
wiki: آدم ربایی ترکی