آدم بن عبدالعزیز. آدم بن عبدالعزیز ( نسب: آدم بن عبدالعزیز بن عمر، اموی ) شاعر مخصرم عربی در سدهٔ دوم هجری بود که به شیفگی در شراب نوشی شهرت یافت. از کسانی بود که هنگامی امویان برافتادند به ابوالعباس سفاح در نبرد نزدیکی نهر ابی فُطرُس حمله برد. سفاح او را شکست داد اما بر او منت گذارد. سپس آدم به بغداد رفت. در ابتدای سکونتش در بغداد، وصف شده که بسیار در شراب خواری و «زندقه» زیاده روی کرد و حتی از سوی خلیفه بازداشته و تازیانه خورد. گویند پس از این توبه کرد و نزد مهدی جایگاهی یافت. او شاعری ظریف به ویژه در خمریات بود. [ ۱] [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: آدم بن عبدالعزیز