ادفر

لغت نامه دهخدا

ادفر. [ اَ ف َ ] ( ع ص ) گند. گنده. تیزبوی. تیزگند. || گنده بغل. مؤنث : دَفراء.

ادفر. [ اَ ف َ ] ( اِ ) برادرزاده را گویند که افدر هم مینامند و در بعضی فرهنگ ها همشیره را هم گویند. ( فرهنگ شعوری ). رجوع به افدر شود.

فرهنگ فارسی

گندیده، بدبو، تیزبو
برادرزاده را گویند

پیشنهاد کاربران

بپرس