ادغر
لغت نامه دهخدا
ادغر. [ اَ غ َ ] ( اِ ) بادگیر. ( برهان ). بادغر. ( جهانگیری ). آنجا که بسیار باد باشد. ( مؤید الفضلاء ). بادگیر بزرگی است در خانه ها برای دخول هوا. ( شعوری ).
ادغر. [ اِ غ َ ] ( اِخ ) ایالتی در مشرق بنوبز در ولایت متحده ایلی نوا، مساحت آن 600 میل مربع ودر بعض آمارها عدد اهالی آنرا 41450 تن یاد کرده اند. اهم محصولات آن گندم و دوسر و ذرت و جو و گوجه فرنگی و کشته زردآلو و روغن و پشم است و از مواشی اسب و گوسفند و گاو و خوک و غیر آنها. و در آن چند کارخانه است و کرسی وی پاریس است. ( ضمیمه معجم البلدان ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید