ادعیه

/~ad~iye/

لغت نامه دهخدا

ادعیه.[ اَ ی َ ] ( ع اِ ) ج ِ دُعاء. یای تحتانی کلمه را مشدّد خواندن خطاست. ( غیاث ) ( آنندراج ): ادعیه خیریه.
- ادعیه مأثوره ؛ دعاهائی که هر خلف از سلف خود روایت کند. ( تعریفات جرجانی ). دعاهائی که از رسول صلی اﷲعلیه و آله و سلم منقولست. ( غیاث ).
- علم الادعیة والاوراد ؛ و هو علم یبحث عن الأدعیة المأثورة والأوراد المشهورة بتصحیحهما و ضبطهما و تصحیح روایتهما و بیان خواصهما و عدد تکرارهما و اوقات قرائتهما و شرائطهما و مبادیه مُبینة فی العلوم الشرعیة والغرض منه معرفة تلک الأدعیة و الأوراد علی الوجه المذکور لینال باستعمالهما الفوائد الدینیة والدنیویة. کذا فی مفتاح السعادة. و جعله من فروع علم الحدیث بعلة استمداده من کتب الأحادیث. والکتب المؤلفة فیه کثیرة جِدا. ( کشف الظنون ).

ادعیه. [ اُ عی ی َ ] ( ع اِ ) ادعوة. اغلوطة. بَردَکی. ( ربنجنی ). بَردَکی. ( مهذب الاسماء ). برد. بردک. ( مهذب الاسماء ). لغز. احجیه. چیستان. ج ، اداعی .

فرهنگ فارسی

جمع دعائ
جمع : دعائ
بردگی چیستان

فرهنگ معین

(اَ یِّ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ دعاء.

فرهنگ عمید

= دعا

پیشنهاد کاربران

مثال : ادعیه صحیفه سجادیه
به معنیای دعاها و دعا
دعا ها

بپرس