ادعنکار. [ اِ ع ِ ] ( ع مص ) ناگاه پیش آمدن. مؤلف تاج العروس گوید:ادعنکر؛ اَهمله الجوهری و قال ابن درید یقال ادعنکرعلیهم بالفحش ؛ اذا اندراء بالسوء. قال : قد ادعنکرت بالفحش و السوء و الاذی أمیتها ادعنکار سیل علی عمرو.- ادعنکار بفحش ؛ ناگاه ببدی پیش آمدن.- ادعنکار سیل ؛ ناگاه پیش آمدن توجبه.
