ادرع

لغت نامه دهخدا

ادرع. [ اَ رَ ] ( ع ص ) اسپ سپید سیاه سر. اسب سرسیاه و تن سپید. ( مهذب الاسماء ). و همچنان گوسپند. || اسب بداصل. هجین. مؤنث : دَرْعاء. ج ، دُرْع.

ادرع. [ اَ رَ ] ( اِخ ) لقب پدر حُجر سُلمی است.

ادرع. [ اَ رَ ] ( اِخ ) لقب محمدبن عبیداﷲ کوفی است لانه قتل اسداً ادرع. و ادرعیان که قومی از علویه اندبدو منسوبند. ( منتهی الارب ). و رجوع به ادرعی شود.

ادرع. [ اَ رُ ] ( ع اِ ) ج ِ درع. زرهها.

پیشنهاد کاربران

بپرس