ادبیات داستانی بزرگسالان ( انگلیسی: New adult fiction ) گونه ای از ادبیات داستانی بسط یافته با کارکترها و شخصیت های اصلی دارای ردهٔ سنی ۱۸ تا ۳۰ ساله می باشد. انتشارات سینت مارتین در سال ۲۰۰۹ میلادی برای نخستین مرتبه از این عنوان استفاده نمود و طی فراخوانی که برای طبقه بندی گروه جدیدی از عنوان های ادبی ایجاد نمود، سرانجام به این عنوان ادبیات داستانی بزرگسالان دست یافت و به آن رسمیت بخشید. [ ۱] ناشرانی که در بخش ادبیان جوانان نیز فعال هستند از جمله دوستداران و طرفداران این ژانر محسوب می گردند چرا که این دسته بندی، مخاطب گسترده تری را زیر چتر خود گِرد می آورد. [ ۲] ویژگی های اصلی این دسته از داستان های ادبی بزرگسالان که منجر به تمایز آن از داستان های جوانان می گردد در آن است که چشم انداز زندگی کارکتر اصلی به سمت محو شدن از معصومیت کودکی و کشف تجربیات چالش برانگیز زندگی بزرگسالی سوق می یابد که حاصلی جز به ارمغان آوردن بینش درونی ندارد و این همان موضوعی است که ادبیات جوانان و نوجوانان، عموماً فاقد آن است. [ ۳]
ادبیات داستانی بزرگسالان، طی چند سال اخیر و به ویژه از طریق کتاب هایی از نویسندگان پرفروش همانند کالین هوور، جیمی مگوایر، آنا تاد، جنیفر ال. آرمن تروت و کورا کورمک به شهرت بسزایی دست یافت. [ ۴] [ ۵] این ژانر در ابتدا، با انتقادات چندی نیز روبرو گردید زیرا برخی عنوان می داشتند که این ایده و ژانر، صرفاً یک طرح برای بازاریابی است. [ ۶] برخی نیز معتقد بودند که این روند اصلاحات در ژانرهای ادبی ضروری و اجتناب ناپذیر است. یک بازاریاب انتشارات هارپرکالینز ادعا می کند که اینگونه برچسب گذاری کاملاً مناسب است چرا که به والدین و کتابفروشی ها و همین طور خوانندگان علاقمند این امکان را می دهد که بدانند درون کتاب هایی که چنین برچسبی را دارند، چگونه مطالبی درج گردیده است و کتاب، به طور مشخص متعلق به چه طیفی از خوانندگان است. [ ۷]
مضمون و بن مایه ادبیات داستانی بزرگسالان معمولاً به روابط و موضوعاتی می پردازد که در حد فاصل داستان های مربوط به جوانان و بزرگسالان قرار می گیرد. بسیاری از موضوعات پوشش یافته در داستان های جوانان مثل هویت، گرایش جنسی ، افسردگی، خودکشی ، استفاده از مواد مخدر و الکل، مشکلات خانوادگی و قلدری در داستان های تازه - بزرگسالان هم نمود دارد اما موضوعات فرعی متفاوت مطرح شده در این دسته، باعث مجزا شدن آن از دسته داستانهای جوانان می شود. به موضوعات ذیل می توان به عنوان مثال های رایج در این نوع ادبیات داستانی اشاره کرد:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفادبیات داستانی بزرگسالان، طی چند سال اخیر و به ویژه از طریق کتاب هایی از نویسندگان پرفروش همانند کالین هوور، جیمی مگوایر، آنا تاد، جنیفر ال. آرمن تروت و کورا کورمک به شهرت بسزایی دست یافت. [ ۴] [ ۵] این ژانر در ابتدا، با انتقادات چندی نیز روبرو گردید زیرا برخی عنوان می داشتند که این ایده و ژانر، صرفاً یک طرح برای بازاریابی است. [ ۶] برخی نیز معتقد بودند که این روند اصلاحات در ژانرهای ادبی ضروری و اجتناب ناپذیر است. یک بازاریاب انتشارات هارپرکالینز ادعا می کند که اینگونه برچسب گذاری کاملاً مناسب است چرا که به والدین و کتابفروشی ها و همین طور خوانندگان علاقمند این امکان را می دهد که بدانند درون کتاب هایی که چنین برچسبی را دارند، چگونه مطالبی درج گردیده است و کتاب، به طور مشخص متعلق به چه طیفی از خوانندگان است. [ ۷]
مضمون و بن مایه ادبیات داستانی بزرگسالان معمولاً به روابط و موضوعاتی می پردازد که در حد فاصل داستان های مربوط به جوانان و بزرگسالان قرار می گیرد. بسیاری از موضوعات پوشش یافته در داستان های جوانان مثل هویت، گرایش جنسی ، افسردگی، خودکشی ، استفاده از مواد مخدر و الکل، مشکلات خانوادگی و قلدری در داستان های تازه - بزرگسالان هم نمود دارد اما موضوعات فرعی متفاوت مطرح شده در این دسته، باعث مجزا شدن آن از دسته داستانهای جوانان می شود. به موضوعات ذیل می توان به عنوان مثال های رایج در این نوع ادبیات داستانی اشاره کرد:
wiki: ادبیات داستانی بزرگسالان