پدرو آلوارس Alwares کوبرال سرزمین برزیل را در سال ۱۵۰۰ در راهش به هند کشف کرد و منشی او پرووازد کامینها Caminha اولین کسی بود که شرحی از منطقه برزیل به رشته تحریر درآورد.
در سده شانزدهم هم مهم ترین نویسندگان برزیل همه به زبان پرتغالی می نوشتند و دربارهٔ زیبایی های طبیعی و آداب و عادات سرخ پوستان آثار دلاویزی پدید آوردند. برجسته ترین نویسنده این عصر مردی به نام جوزه آنجیتا Anchieta ( ۱۵۹۷ - ؟۱۵۳۴ ) از فرقه مذهبی یسوعیها که شاعر و درام نویس و تاریخ نویسی، مذهبی بود.
در سده هفدهم با رشد و توسعه صنعت نیشکر در برزیل، ناحیه با هیاوپرنا مبوکو به سرعت ترقی یافت شهرهای بزرگ و کلیساها نقش عمده ای در تقویت هنر و ادبیات منتهی به سبک باروک داشتند. از طرف دیگر نهضت ها و تحولاتی در این سرزمین به وقوع پیوست.
بنتوتیکز با پینتو ( ۱۶۱۸ - ۱۵۴۰ ) اولین شاعری بود که اشعاری جالب سرود و مانوئل بوتلود اولیویرا Oliveria ( ۱۷۱۱ - ۱۶۳۶ ) نیز اشعار جالبی پدید آورد.
از ادیبان دیگر سده هفدهم فری ویسنت دوسالوادور ( ۱۶۳۶ - ۱۶۶۴ ) و گریگوریود ماتوس گیورا Guerra ( ۱۶۹۶ - ۱۶۶۳ ) و آنتونیو وییرا ( ۱۶۹۷ - ۱۶۰۸ ) و سرمائوس Sermoes ( ۱۷۴۸ - ۱۶۷۹ ) را می توان نام برد که هر یک آثار ادبی جالبی اعم از نظم و نثر خلق کردند.
سده هجدهم عصری طلائی و درخشان در برزیل بود. سائوپائولو و ریودوژانیرو و مراکز فرهنگی، ادبی و اقتصادی و هنری برزیل به شمار می رفت که در آن ها آثار بدیع هنری اعم از معماری و مجسمه سازی و نقاشی و ادبی خلق گردید. بسیاری از آکادمی های علمی و ادبی تأسیس شد و اعضاء این مؤسسات علمی در برزیل معروف بودند.
در میان گروه ادیب دانشمند سبساتیائو دارو کاپیتا ( ۱۸۳۷ - ۱۶۶۰ ) و پدرو تاکیوئس ( ۱۷۷۷ - ۱۷۱۴ ) مورخ نیونومار کوئس پریرا ( ۱۷۲۸ - ۱۶۵۲ ) رمان نویس و میتاس آریس راموس دسیلوا داکا Eca ( ۱۷۷۰ - ۱۷۰۵ ) دارای اهمیت فراوان بوده اند.
در اواخر سده هجدهم تأثیر و نفوذ نویسندگان و فلاسفه فرانسوی در برزیل بسیار عمیق بود به طوری که تغییر و تحولی در ادبیات این سامان صورت گرفت. یکی از رهبران و پیشوایان نظم و نثر برزیل توماس آنتونیوگونزاگا ( ۱۸۱۰ - ۱۷۴۴ ) بود که آثاری بدیع و جالب آفرید.
اشعار غنائی به وسیله شاعران متعدی در سده هجدهم در برزیل سروده شدک ه مایه های چوپانی و روستائی و غیره داشت از مهم ترین این گروه شاعران که اشعاری دلاویز سرودند می توان کلایودیو مانوئل داکوستا ( ۱۷۸۹ - ۱۷۲۹ ) سراینده منظومه Obras ( در ۱۷۶۸ سرود ) توماس آنتونیوگونزاگا منظومه Mariliade Dirceu را سرود و چند بار چاپ و مهم ترین و جالب ترین شعر سده هجدهم بود و مانوئل ایگناسیوداسیلوا آلوارنگا ( ۱۸۱۴ - ۱۷۴۹ ) نویسنده کتاب Glaura ( ۱۷۹۹ ) بود، را ذکر کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سده شانزدهم هم مهم ترین نویسندگان برزیل همه به زبان پرتغالی می نوشتند و دربارهٔ زیبایی های طبیعی و آداب و عادات سرخ پوستان آثار دلاویزی پدید آوردند. برجسته ترین نویسنده این عصر مردی به نام جوزه آنجیتا Anchieta ( ۱۵۹۷ - ؟۱۵۳۴ ) از فرقه مذهبی یسوعیها که شاعر و درام نویس و تاریخ نویسی، مذهبی بود.
در سده هفدهم با رشد و توسعه صنعت نیشکر در برزیل، ناحیه با هیاوپرنا مبوکو به سرعت ترقی یافت شهرهای بزرگ و کلیساها نقش عمده ای در تقویت هنر و ادبیات منتهی به سبک باروک داشتند. از طرف دیگر نهضت ها و تحولاتی در این سرزمین به وقوع پیوست.
بنتوتیکز با پینتو ( ۱۶۱۸ - ۱۵۴۰ ) اولین شاعری بود که اشعاری جالب سرود و مانوئل بوتلود اولیویرا Oliveria ( ۱۷۱۱ - ۱۶۳۶ ) نیز اشعار جالبی پدید آورد.
از ادیبان دیگر سده هفدهم فری ویسنت دوسالوادور ( ۱۶۳۶ - ۱۶۶۴ ) و گریگوریود ماتوس گیورا Guerra ( ۱۶۹۶ - ۱۶۶۳ ) و آنتونیو وییرا ( ۱۶۹۷ - ۱۶۰۸ ) و سرمائوس Sermoes ( ۱۷۴۸ - ۱۶۷۹ ) را می توان نام برد که هر یک آثار ادبی جالبی اعم از نظم و نثر خلق کردند.
سده هجدهم عصری طلائی و درخشان در برزیل بود. سائوپائولو و ریودوژانیرو و مراکز فرهنگی، ادبی و اقتصادی و هنری برزیل به شمار می رفت که در آن ها آثار بدیع هنری اعم از معماری و مجسمه سازی و نقاشی و ادبی خلق گردید. بسیاری از آکادمی های علمی و ادبی تأسیس شد و اعضاء این مؤسسات علمی در برزیل معروف بودند.
در میان گروه ادیب دانشمند سبساتیائو دارو کاپیتا ( ۱۸۳۷ - ۱۶۶۰ ) و پدرو تاکیوئس ( ۱۷۷۷ - ۱۷۱۴ ) مورخ نیونومار کوئس پریرا ( ۱۷۲۸ - ۱۶۵۲ ) رمان نویس و میتاس آریس راموس دسیلوا داکا Eca ( ۱۷۷۰ - ۱۷۰۵ ) دارای اهمیت فراوان بوده اند.
در اواخر سده هجدهم تأثیر و نفوذ نویسندگان و فلاسفه فرانسوی در برزیل بسیار عمیق بود به طوری که تغییر و تحولی در ادبیات این سامان صورت گرفت. یکی از رهبران و پیشوایان نظم و نثر برزیل توماس آنتونیوگونزاگا ( ۱۸۱۰ - ۱۷۴۴ ) بود که آثاری بدیع و جالب آفرید.
اشعار غنائی به وسیله شاعران متعدی در سده هجدهم در برزیل سروده شدک ه مایه های چوپانی و روستائی و غیره داشت از مهم ترین این گروه شاعران که اشعاری دلاویز سرودند می توان کلایودیو مانوئل داکوستا ( ۱۷۸۹ - ۱۷۲۹ ) سراینده منظومه Obras ( در ۱۷۶۸ سرود ) توماس آنتونیوگونزاگا منظومه Mariliade Dirceu را سرود و چند بار چاپ و مهم ترین و جالب ترین شعر سده هجدهم بود و مانوئل ایگناسیوداسیلوا آلوارنگا ( ۱۸۱۴ - ۱۷۴۹ ) نویسنده کتاب Glaura ( ۱۷۹۹ ) بود، را ذکر کرد.
wiki: ادبیات برزیل